Αδύναμοι άνθρωποι... όμορφοι άνθρωποι, αληθινοί:-)

Παλιά αγχωνόμουν, όταν κάποιος μου έλεγε όχι, σε κάποιο θέλω μου.

Αργότερα συνειδητοποίησα ότι το όχι κάποιου με θέτει σε εγρήγορση

και  μου προσφέρει την δυνατότητα να σκεφτώ, τι πρέπει να κάνω για να μετατρέψω το όχι σε ναι, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θέλω οπωσδήποτε να πάρω το ναι του σαν απάντηση. Σκεφτόμουν λοιπόν τι να κάνω, κάτι σαν κινήσεις σε παιγνίδι στρατηγικής. Αν κάνω αυτό, εκείνος/νη θα κάνει αυτό, οπότε θα κάνω αυτό σαν απάντηση στην κίνηση του και ούτω καθεξής…

Αποφάσισα λοιπόν ότι είναι προτιμότερο να έχω κοντά μου ανθρώπους που έχουν φοβίες και εμμονές, αδυναμίες, που αδιαφορούν αν θα τσαλακώσουν την εικόνα που έχω σχηματίσει εγώ για αυτούς, γιατί τότε και αυτοί θα προσπαθήσουν πιο πολύ ακόμα, θα το παλέψουν για να νικήσουν. Όλο αυτό το αλισβερίσι με κάνει καλύτερο καθώς  ανανεώνομαι μέσα από την προσπάθεια  να κερδίσω τον απέναντι μου!

Αυτοί είναι οι φυσιολογικοί άνθρωποι, αυτοί με κάνουν να μεγαλώνω όμορφα, αυτούς μπορώ να ερωτευτώ χωρίς φόβο, αυτούς που θα μπορέσουν να μου πουν και όχι.

Καλύτερα ένα αληθινό όχι, από ένα ψεύτικο ναι.

<< Λόγω της απληστίας μου για τη ζωή, δεν παίζω το παιγνίδι του θανάτου όπως κάνουν μερικοί. Η ζωή είναι τόσο μικρή, που όσο μπορώ να κινούμαι, να βλέπω, να αισθάνομαι, θέλω να εξακολουθώ να υπάρχω. Η ζωή δεν έχει νόημα. Όμως όσο ζούμε της δίνουμε ένα νόημα. δημιουργούμε ορισμένους στόχους, που όσο υπάρχουμε της δίνουν νόημα, παρ’ όλο που οι ίδιοι οι στόχοι είναι δίχως νόημα. Νόημα ενός τρόπου για να επιβιώνεις από τη μια μέρα στην άλλη, ενός σκοπού για το τίποτα>>.

Φράνσις Μπέικον.

Συνεπώς : ας βάλουμε στόχους τους οποίους ας προσπαθούμε να υλοποιούμε. Μας γεμίζουν, διώχνουν την ανία από την καθημερινότητα…. Μας κάνουν να ζούμε την ζωή που δικαιωματικά μας ανήκει, έχοντας κοντά μας ανθρώπους αληθινούς, αδύναμους, που είναι όμορφοι ακόμα και όταν είναι αμακιγιάριστοι, που τσακωνόμαστε μαζί τους, που μιλάμε άφοβα και λέμε την γνώμη μας χωρίς αναστολές….
Σας χαρίζω αυτό:
<<Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να με αγαπάει κάποιος,
 άρα αν κάποια ή κάποιος μ' αγαπάει, προφανώς με αγαπάει 
 γι΄αυτό ακριβώς που είμαι στην πραγματικότητα>> 
Βολίνσκι! 

Την καλημέρα μου.