Θεέ μου! Ε! Εσένα ρωτώ!
Εγώ – χείμαρρος σκέψεων και συναισθημάτων . Άλλοτε ξεκάθαρων και άλλοτε συγκεχυμένων.
Εγώ – άλλες φορές σαν ήλιος που φωτίζει τους άλλους και άλλες φορές σαν ερπετό σέρνομαι στο χώμα από τις βουλές των ανθρωποκυνηγών και των καλοθελητών.
Εγώ – που βλέπω ακόμα χρώμα στα λουλούδια και το φεγγάρι στον ουρανό.
Εγώ – που η μοναξιά μου πολλές φορές με συντρίβει πάνω στην σκιά μου.
Εγώ – που μπορώ και ερωτεύομαι.
Εγώ – που δεν θέλω να κοιμάμαι τα βράδια για να μην χάνω τους ήχους.
Εγώ – που πολλές φορές πάτησα στην λάσπη άλλα δεν βούλιαξα.
Εγώ θεέ μου σου μίλησα για μένα!
Εσύ πότε θα μου μιλήσεις για σένα;
Πες μου δεν αισθάνεσαι μόνος μέσα στην τελειότητα σου;
Χαίρομαι που δεν είμαι θεός.
Χαίρομαι που πονώ.
Χαίρομαι που γελώ.
Χαίρομαι που μπορώ και με βλέπω στον καθρέπτη να γερνώ.
Εγώ – χείμαρρος σκέψεων και συναισθημάτων . Άλλοτε ξεκάθαρων και άλλοτε συγκεχυμένων.
Εγώ – άλλες φορές σαν ήλιος που φωτίζει τους άλλους και άλλες φορές σαν ερπετό σέρνομαι στο χώμα από τις βουλές των ανθρωποκυνηγών και των καλοθελητών.
Εγώ – που βλέπω ακόμα χρώμα στα λουλούδια και το φεγγάρι στον ουρανό.
Εγώ – που η μοναξιά μου πολλές φορές με συντρίβει πάνω στην σκιά μου.
Εγώ – που μπορώ και ερωτεύομαι.
Εγώ – που δεν θέλω να κοιμάμαι τα βράδια για να μην χάνω τους ήχους.
Εγώ – που πολλές φορές πάτησα στην λάσπη άλλα δεν βούλιαξα.
Εγώ θεέ μου σου μίλησα για μένα!
Εσύ πότε θα μου μιλήσεις για σένα;
Πες μου δεν αισθάνεσαι μόνος μέσα στην τελειότητα σου;
Χαίρομαι που δεν είμαι θεός.
Χαίρομαι που πονώ.
Χαίρομαι που γελώ.
Χαίρομαι που μπορώ και με βλέπω στον καθρέπτη να γερνώ.
Ν.Κ.
