Άφησαν το κόκκινο Θηρίο να τους ξεφύγει
και οι πορφυρές του γλώσσες έκαψαν
και καταβρόχθισαν τα πάντα στο πέρασμα τους.
Έφαγε αχόρταγα τα πνευμόνια μας
και στη θέση τους άφησε όρθιους σκελετούς
τα άλλοτε πράσινα δέντρα.
Το χώμα γέμισε άνυδρες ρωγμές σαν παγωμένα
όλο ειρωνεία χαμόγελα να κοιτούν τον ουρανό!
Τώρα σερνόμαστε πάνω στη στάχτη,
ματώνοντας τις παλάμες
και τα πέλματά μας και αναπολούμε την χαμένη ομορφιά!
Το βλέμμα μας σκοτώθηκε κοιτάζοντας γύρω του.
Η θλίψη αναπαύθηκε στην ψυχή μας!
Ο διάβολος μας έδειξε ότι έχει δύναμη
και είναι χαρούμενος για ότι κατάφερε.
