Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Έκπτωτοι άγγελοι

Θέλω να σε δω, να σε χορτάσω!
Τα μάτια μου πεινούν!
Δώσε μου και το σάλιο σου, εκτός από το βλέμμα σου,
να σβήσω την φλόγα στον λαιμό μου,
μην με αφήνεις να καταπίνω φλόγες,
όπως έκανα όλη μου την ζωή.
Οι παλάμες μου ξεράθηκαν, αφού έπαψαν να σε χαϊδεύουν!
Η ηχώ κάθε λέξης σου μια νοσταλγία.
Κάθε θύμηση της αναπνοής σου ένα χαμόγελο.
Πάλι όνειρο έβλεπα.
--
Έτσι μου έρχεται να χώσω τα δάχτυλά μου
στο φεγγάρι για να στάξει ο χρυσός χυμός του
και να σβήσει, να χαθεί από το ουράνιο στερέωμα
αλλά σκέφτομαι ότι δεν φταίνε σε τίποτα οι άλλοι άνθρωποι.
--
Οι αναμνήσεις δίκοπα μαχαίρια, με σφάζουν.
Οι σκιές, ακόμη και από τα ανάποδα κάδρα
έγιναν κτήνη που πάνε να με κατασπαράξουν!
Το στρώμα μου σκεπασμένο με χαλίκια.
Πολυδιάστατο άλγος. Το σώμα σε νάρκη.
Θεέ μου μη στέλνεις, έκπτωτους αγγέλους,
στα όνειρα μου, αρκετά βασανίστηκα!.
(Ξ)έχασα τους στόχους μου.
Χάθηκες, όπως εμφανίστηκες.
Υ.Γ. A! και να θυμάσαι καλή μου ότι,
η Αρετή δεν είναι μητέρα της Άγνοιας.
Μου λείπεις…

Αλλά όπως λέω αυτό αφορά εμένα και δεν γυρίζουμε σε αυτούς που μας πόνεσαν.
Είμαι απίστευτα κουρασμένος από την δουλειά!

Το video το πρότεινε η φίλη μου η Μαρία Νικολάου