Γιατί αφήνουμε τον εαυτό μας να μαραζώνει
περιμένοντας να γίνει αυτό που θα θέλαμε;
Ένας τρόμος μας περιβάλει και γίνεται θηλιά να μας πνίξει·
Τρόμος που προκύπτει από το ότι θέλουμε να αρέσουμε σε όλους!
Τρόμος μήπως και μείνουμε μόνοι μας!
Τρόμος επειδή γερνάμε,
Τρόμος επειδή φοβόμαστε ότι δεν θα μας αγαπήσουν,
ότι δεν θα μας ερωτευτούν ξανά, ότι, ότι,… ένα κάρο ότι…
Γιατί δεν κυνηγάμε απλά τους στόχους μας;
Περιμένουμε να μας χτυπήσουν την πόρτα;
Μας αναλογούν τόσο λίγα χρόνια, που κανονικά θα έπρεπε να ρουφάμε κάθε στιγμή!
Κάθε χτύπος του ρολογιού που τον ακούμε σημαίνει ότι ζούμε!
-----------------------------------------------------------------------
Μερικές φορές απορώ και εγώ με τον εαυτό μου!
Αναπολώ στιγμές όταν ξέρω ότι και αυτές οι τότε στιγμές
ήταν θέμα τύχης που συνέβησαν!
Θα μπορούσαν να συμβούν ξανά!
Ναι γιατί όχι; Ξανά!
Ακόμα δεν βλέπω το χώμα από πάνω μου, άρα Ναι, Ξανά!
Αλλά εκεί! Λες και μου αρέσει να υποβάλλω τον εαυτό μου σε μαρτύριο,
να τον πνίγω, να τον βασανίζω…
η ηλιθιότητα στο μεγαλείο της…
Οι γονείς μου, και η φύση, ίσως και ο θεός, μου έκαναν κάποια πολύτιμα δώρα!
Να υπάρχω με αξιοπρέπεια πνεύματος,
να νιώθω,
να σκέφτομαι ,
να αμφισβητώ.
Ακόμα έχω την υγεία μου,
είμαι σε θέση να βαδίζω,
να ακουμπώ, να μυρίζω,
να βλέπω και να ακούω!
Πόσο όμορφες εικόνες και ήχοι υπάρχουν γύρω μου, γύρω σας…
Τα αφήνουμε να χάνονται, έτσι απλά!
Κάποιοι συνάνθρωποι μου, δεν έχουν ούτε και αυτές
τις αισθήσεις, που για μένα είναι κάτι δεδομένο!
Νιώθω ότι είμαι αχάριστος·
Απλά θέλω να αφεθώ, και να χαρώ κάθε στιγμή, μα κάθε στιγμή της ζωής!
------------------------------------------------------------------------------
Ας βουτήξουμε στο πηγάδι του άγνωστου για να βρούμε το καινούριο
ακόμα και αν νομίζουμε ότι εκεί είναι μια άβυσσος και μέσα της ζει ο λεβιάθαν!
Τι σημασία έχει αν εκεί είναι ο Παράδεισος ή το αντίθετό του! Εξάλλου όλα σχετικά είναι!
Ο παράδεισος εύκολα μετατρέπεται σε κόλαση αλλά και το αντίστροφο!
