Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Αλήθειες...

===================
Δεν είμαι δειλός. Όχι δεν είμαι δειλός!
Αλλά φοβάμαι, φοβάμαι τις απαντήσεις!
Φοβάμαι τις απαντήσεις, οι αλήθειες των οποίων
μπορούν να ανατρέψουν την ζωή μου.
Τις αλήθειες που μπορούν να με ρίξουν απ’ τον θρόνο,
που τόσο επιμελώς και ασυνείδητα
έφτιαξα με το πέρασμα των χρόνων!
Τις αλήθειες που δείχνουν πόσο ασήμαντος
είμαι μέσα στη ροή του χρόνου,
τις αλήθειες που αφορούν εμένα και ελάχιστα
θα επηρεάσουν την ανθρωπότητα…
εμένα που είμαι μέρος της ανθρωπότητας,
και είμαι ένα απλό κάδρο·
που είμαι ένα κάδρο μέσα στο λεύκωμα
 με τις γκρι, γαλάζιες, μαύρες σελίδες…
Στο περιθώριο των σελίδων του, γράφτηκαν
οι μεγαλύτερες αλήθειες, σε χρόνο ανύποπτο.
Ανοίγω το παράθυρο της κάμαρας μου
και είναι σαν να ανοίγω ένα παράθυρο στη ζωή,
για να δω το φως των αστεριών,
για να δω το φως του ήλιου,
για να μυρίζω τον αέρα με τις μυρωδιές,
για να ακούσω τους ήχους της πόλης μου,
εδώ που μεγάλωσα, που ερωτεύθηκα…
Έβαλα τα αυτιά μου, την μύτη μου και τα μάτια μου,
πάνω στα χείλη μου, για να φιλήσω γλυκά
ότι ακούω, ότι μυρίζω και ότι βλέπω!
Αγαπώ και είμαι ερωτευμένος
με πάθος με ότι είναι  γύρω μου.
Με την πέτρα του δρόμου ,το γρασίδι στον κήπο μου,
το κόκκινο τριαντάφυλλο, τις μαργαρίτες που μετά μάδησα
λέγοντας μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά…
τον σκύλο που αλυχτούσε στο σκοτάδι!
Αλλά μ’ αρέσουν οι αλήθειες…
Ότι δεν βλέπει κάποιος δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει…
Ότι υπάρχει μέσα μου, το κουβαλώ μαζί μου
και γίνεται ( κάποιες φορές) ωρολογιακή βόμβα,
το χρονόμετρο της οποίας άρχισε
να μετρά την στιγμή που γεννήθηκα!
Γι’ αυτό λοιπόν, μυρίζω, ακούω και βλέπω προσεχτικά…
Η αλήθεια θα αποτυπωθεί σε μια φωτογραφική πλάκα
καθώς το μαγνητικό πεδίο θα εισβάλει μέσα στη φαιά ουσία.
Μια εισβολή που δεν την νιώθεις,
αλλά μεταφέρει αλήθειες - ξυράφια στην ψυχή!
Μ’ αρέσουν όμως οι αλήθειες, άσχετα αν με φοβίζουν…
Μετά απ' τον φόβο, έρχεται αναπόφευκτα η λύτρωση!
....Νίκο, πόσο παιδί είσαι ακόμα!
Δεν πειράζει ας είμαι!
Έτσι έχω όλη την ζωή 
μπροστά μου :-)
24/03/2010 - 05:05 π.μ.