Ως πότε;

Στην ευτυχία (μου)

τελειώνει η επανάσταση (μου),

της ψυχής και του μυαλού μου.

Μυαλό σακατεμένο(;)

από τις πολλές - παράλληλες

και ανολοκλήρωτες σκέψεις.

Δίνω μια μάχη, πριν την ημερολογιακή μου ενηλικίωση.

Δεν μπόρεσα να ηρεμήσω,
ακόμα...
 - δεν ξέρω αν θα γίνει κάποτε -

ψάχνω, ψάχνομαι με κατάληξη τι;

Κατάρα ή χάρισμα να μην μπορώ να συγκεντρωθώ

μόνο σε ένα πράγμα, σε μια σκέψη, σε ένα συναίσθημα...

Τα μάτια μου βλέπουν την επιφάνεια

αλλά ταυτόχρονα "ξεγυμνώνουν" τους άλλους.

Θέλω να μπω μέσα τους, σαν γεωτρύπανο
 και  να βγω στην απέναντι πλευρά

να τους διαπεράσω,

να γίνουν διάφανοι μπροστά μου μέσα από τα τρίμματα τους...

Όμως, όλο αυτό είναι μάλλον μάταιο,

αφού...

η μεγαλύτερη αλήθεια στον άνθρωπο

είναι ότι δυσκολεύεται να πει και να δει την αλήθεια.
Βλέπει και ακούει ότι θέλει.
Πιστεύει και αγαπά εικόνες.

Η ζωή είναι μια τέχνη τελικά...
Μια χιμαιρική τέχνη!
...Ως τότε λοιπόν...

Την εικόνα, πάνω από το κείμενο,

θα ήθελα να την βλέπω από "μέσα - βάθος" προς τα έξω...