Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

Ένα ίσως...

Ίσως οι μικρές και χαρούμενες καθημερινές στιγμές
προσθέτουν λίγο χρόνο,
στον χρόνο (που) μας ( αναλογεί ) πάνω στη γη...
Ο φόβος του θανάτου, απαλύνεται μόνο όταν (τον) ξεχνάς.
Απαλύνεις την πίεση ότι δεν προλαβαίνεις
ξεχνάς τον θυμό από την αδικία της φύσης...
Κάθε πρωί που ξημερώνει (να) χαμογελάς,
πρέπει να χαμογελάς
και να ξορκίζεις τους φόβους που φέρνει το σκοτάδι...
Μόνο το βράδυ έχει συμφιλιωθεί με το σκοτάδι και τις σκιές.
Για όλα είναι υπεύθυνος αυτός ο φόβος!
Ναι τα έχω βάλει με τον χρόνο,
τα έχω βάλει με τον θάνατο.
Τον έχω "αποδεχτεί", αλλά με θυμώνει
o  τσαμπουκάς του...
Σκέψεις λόγω ηλικίας :-)



 Είδα την ανάρτηση του κ. Νημερτή
συνεπώς η λέξη ‘’φόβος’’ ίσως πρέπει να αντικατασταθεί
από την λέξη "αγωνία".