H ψυχή σου φίλε Π., βρίσκεται πιο βαθιά από τις πληγές σου!
Πόνεσες, πονάς γι' αυτό και ξέρεις την αξία και την ομορφιά της ζωής.
Όμως όλα είναι ένα τίποτα, όλα έχουν ημερομηνία τέλους,
όλα είναι σκόνη και τα παρασύρει ο άνεμος.
Η πορεία μας, πορεία προς το τίποτα, πορεία με κάθε φορά άλλο προορισμό.
Θεός, μικρός μεγάλος δεν έχει σημασία, είσαι εσύ!
Φτύσε κατάμουτρα τους φόβους.
Το μυαλό μας μπορεί να μας μεταφέρει όπου θέλουμε εμείς.
Νιώθεις ότι  βρίσκεσαι σε περιδίνηση  και στροβιλίζεσαι ;
ότι είσαι ένα φύλλο, έρμαιο της καταιγίδας;
Ε και; ας είσαι! Είσαι και αυτό!
Θέλει δύναμη να  παραδέχεσαι ότι είσαι.
Είσαι δυνατός διότι παραδέχεσαι τις αδυναμίες σου.
Να είσαι περήφανος διότι ξέρεις την θνητότητα σου.

«Θα γείρετε λοιπόν το σβέρκο σας και θα θελήσετε  
εύκολα τα γόνατα να λυγίσετε; Όχι, αν δεν κάνω λάθσς  
Πως το σωστό το ξέρετε ή γνωρίζετε τους εαυτούς σας,  
Του ουρανού ντόπιοι γυιοι  
που από πάντα δικός σας ήταν...»
J. Milton : PARADISE LOST.liber V,786-790