Κάποιες αναμνήσεις σε κάνουν να επιθυμείς.
Σε έχω επιθυμήσει ψυχή μου. Πολύ… Πάρα πολύ.
Θυμάμαι πόσο ανάγκη είχα να κοιτώ τα μάτια σου. Με κοίταγαν και δεν ένιωθα ότι θα με κάψουν.
Μου άρεσε να μυρίζω την ανάσα σου και να παρακολουθώ τον ρυθμό της αναπνοής σου την ώρα που κοιμόσουν και προσπαθούσα να συγχρονίσω και την δική μου, αλλά δεν τα κατάφερνα γιατί πνιγόμουν. Ήθελα να πνιγώ μέσα στο στόμα σου για να είμαι πάντα μαζί σου. Ένιωθα τους χτύπους της καρδιάς σου και προσπαθούσα να καταλάβω τα όνειρα σου. Κοίταγα το πρόσωπο σου πως άλλαζε η διάθεση του· χαμογελούσες και μετά από λίγο θύμωνες στα όνειρα σου.
Σου έδινα τον χώρο μου. Δεν με ενδιέφερε ας μου έμενε ελάχιστος, αρκεί που ήσουν χαρούμενη.
Θυμάμαι σου έλουζα και σου χτένιζα τα μαλλιά σου και το απολάμβανες. Γουργούριζες σαν γάτα που την χαϊδεύουν.
Θυμάμαι που μου μίλαγες για τα πάντα. Μου άρεσε να ακούω την φωνή σου, είχε μια απίστευτη βαθιά χροιά.
Όλα σου όμορφα ακόμα και ο θυμός σου...
‘’… Πριν γίνω λήθη, φίλα με και κοίτα με στα μάτια…’’ ( ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ)
‘’… Μα απ’ όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει είναι, την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω.’’ ( Χ. & Π. ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ)
‘’ Κλαίω γιατί σε ξέχασα και όχι που δεν σ’ έχω…’’ ( Μ. ΓΚΑΝΑΣ)
