Η περηφάνια δεν έχει να κάνει με την ταπείνωση, δεν είναι αντίθετη. Νομίζω μάλιστα ότι η ταπείνωση, όπως και η σεμνότητα, είναι πάντοτε αξιοπρεπείς. Ταπείνωση ανάμεσα σε όλα τα άλλα μπορεί να σημαίνει πως σέβομαι βαθιά τα αισθήματα του άλλου και ακόμη πιο πολύ τα αισθήματα του προς το δικό μου πρόσωπο. Δεν επιτρέπεται να τα αγνοήσω, να τα διαστρέψω, να τα επιβάλω. Τα αισθήματα δεν επιβάλλονται. Αν προσπαθήσεις να το κάνεις τότε κάποια στιγμή αυτός που καταπιέστηκε θα αποτινάξει τον ζυγό από πάνω του. Ο εξευτελισμός της επιμονής μάλλον εγωισμό κρύβει παρά ταπείνωση.Όσο δικαίωμα έχουμε εμείς να αισθανόμαστε πράγματα για κάποιον, το αντίστοιχο δικαίωμα έχει και αυτός να μην αισθάνεται πράγματα για εμάς.
Δε μας επιτρέπεται λοιπόν να επιβάλλουμε την παρουσία μας, τη γνώμη μας, τη βοήθεια μας, την λατρεία μας, τον έρωτα μας, αν ο άλλος δεν το θέλει και δεν το προσδοκά. Ούτε κάποιος δικαιούται να «σώσει » κάποιον που αρνείται να σωθεί, και μάλιστα με τον τρόπο που εμείς εννοούμε την λύτρωση.
Έχω την εντύπωση μάλιστα πως όταν κάποιος επιμένει στο να μένει, ενώ ο άλλος του ζητά να φύγει γιατί δυσφορεί, δεν είναι για το συμφέρον αυτού αλλά για το συμφέρον το υλικό και το ψυχολογικό του λυτρωτή…
Αυτή η επιμονή του να μένεις εκεί που δεν σε θέλουν αλλά επειδή εσύ συνεχίζεις να μένεις γίνεται γιατί αυτός που το κάνει δεν αντέχει να μείνει μόνος, δεν αντέχει να μην ακούει όμορφα λόγια και να μην επιβεβαιώνεται από το άλλο πρόσωπο…
Οι σχέσεις ( ερωτικές ή φιλικές) ουσιαστικής, αληθινής ένωσης είναι εκείνες που ανά πάσα στιγμή διατηρούν το φυσικό τους δικαίωμα να διαλυθούν, όπως ακριβώς δημιουργήθηκαν. Εκείνες που επιτρέπουν και στα δύο μέρη ανά πάσα στιγμή να απομακρυνθούν χωρίς ψυχολογικούς εξαναγκασμούς, που έτσι και αλλιώς αν γίνουν εξευτελίζουν την αρχική σχέση. Οι υγιείς σχέσεις είναι αυτές που υπάρχουν μέσα στα ασαφή μεν αλλά υπαρκτά όρια της ελευθερίας. Δένεσαι με κάποιον σε ένα δεσμό μόνο αν και οι δύο συμφωνούν.
Άρα αν κάποιος σου αρνείται την παρουσία σου δίπλα του το πιο ώριμο και πιο δίκαιο είναι να του πεις ΑΝΤΙΟ όσο και αν σε πονά…
Νίκος Κ.
