Ο παρακάτω μονόλογος είναι κομμάτι ενός υποθετικού διαλόγου( ένας καλός μονόλογος είναι η καλή βάση για ένα καλό διάλογο).
-Μη μου λες αυτό που ξέρεις ότι θα μου άρεσε να ακούσω. Μη με αφήνεις να στηρίζω το οικοδόμημα πάνω σε σαθρά θεμέλια. Λέγε μου μόνο λόγια αλήθειας* και ας με πονούν. Αλλά αυτός ο πόνος θα είναι λιγότερο επώδυνος από τον πόνο που προκαλούν τα ψέματα. Να το θυμάσαι αυτό!
Σχόλια :( είναι λίγο δύσκολο να σχολιάζω δικές μου σκέψεις. Είναι σαν να παίζω μια παρτίδα σκάκι και να προσπαθώ να νικήσω τον εαυτό μου. Σε όλους του λογικούς συλλογισμούς υπάρχει μια αυτοαναίρεση)
* Εδώ εννοεί υποκειμενικές αλήθειες. Γιατί πως ξέρει ότι αυτό που του λέει είναι αλήθεια; Γιατί το αν κάποιος λέει αλήθεια ή ψέματα, νομίζω φαίνεται εκ του αποτελέσματος. Σε αυτόν, που τώρα μιλά, ήδη μέσα του έχουν εμφιλοχωρήσει αμφιβολίες. Πιστεύει ότι ο συνομιλητής του, του λέει ψέματα. Δεν τον εμπιστεύεται δηλαδή. Οι όμορφες σχέσεις ανάμεσα σε δύο ανθρώπους υπάρχουν μόνο όταν υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη γιατί όταν γίνονται δεύτερες και τρίτες σκέψεις, τότε χαλάει η συνταγή και δεν ‘’δένει’’ το γλυκό.
**Πρέπει να προσπαθούμε με τις πράξεις μας να δείχνουμε ότι αυτά που λέμε τα εννοούμε, γιατί διαφορετικά σύντομα θα φανεί η κενότητα των λόγων μας και είναι λογικό να μας αμφισβητούν.
*** Για κάτι που λέμε πρέπει να έχουμε σαν γνώμονα την ενσυναίσθηση. Να μπαίνουμε στην θέση του άλλου και να σκεφτούμε πως θα νιώθαμε εμείς αν ακούγαμε αυτά που τώρα λέμε στον συνομιλητής μας.
