Με ακούς;

Το μυαλό μου κάνει παιγνίδια.
Μπλέκω το όνειρο με την πραγματικότητα.
Είσαι εδώ!
Όχι δεν είσαι εδώ!
Θέλω να είσαι εδώ. Αλλά εσύ δεν είσαι εδώ.
Δακρύζω όταν συνειδητοποιώ την ωμή αλήθεια.
Τα δάκρυα μου γυάλινα άστρα· με κόβουν και ανοίγουν χαρακιές καθώς κυλούν ορμητικά προς τα κάτω. Αλμυρό το αίμα. Ούτε να τα σκουπίσω δεν γίνεται, ακόμα και το χαρτί αιμορραγεί.

Πάντα βρεγμένο.
Στην καρδιά μου, μια πυώδης σχισμή. Άρχισε να πιάνει μικρόβια. Οι γιατροί αποφάνθηκαν μετά από το μεγαλοπρεπές τους συνέδριο ότι δεν γιατρεύεται με φάρμακα. Δεν έχουν λέει φάρμακα της ψυχής και του πνεύματος.
Και εγώ κάτι μυρίζω όμως. Το μυαλό μου είναι. Καίγεται.
Αλλά μόνο αυτό όχι και ο Σταυρός μου. Αυτός εκεί. Ψηλά στον Γολγοθά, ακλόνητος με ένα ταμπελάκι πάνω του που λέει: H.B.*
Καίγομαι. Λιώνει το κορμί μου αλλά δεν βγάζω άχνα.
Με θέλω πίσω όμως. Με ακούς; Σε μένα το λέω!
*Hapless.Being.
Υ.Γ. Σας το είπα πάμε για mojitos!