Κάποτε δεν πίστευα ότι θα πάΨω να πιστεύω πολλά από αυτά που τότε πίστευα ( ωχ το ξεκίνησα δύσκολα αλλά δεν μου έβγαινε αλλιώς). Τότε πίστευα, ασυνείδητα νομίζω, στην έννοια του απόλυτου.
Στην πορεία της ζωή μου συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει η έννοια αυτή· αντιλήφθηκα δηλαδή ότι ο κόσμος δεν είναι σαφής. Όταν λέω κόσμος δεν εννοώ μόνο τον άνθρωπο, αλλά οτιδήποτε περιβάλλει και αλληλεπιδρά μαζί του.
Για παράδειγμα διαβάζουν 2 άνθρωποι ένα κείμενο ή βλέπουν μια εικόνα και την ερμηνεύουν διαφορετικά. Ενώ στην πρΑγματικότητα το ερέθισμα είναι κοινό οι σκέψεις και τα συμπεράσματα που βγάζει ο καθένας μας είναι διαφορετικά. Μια εικόνα, ένα ήΧος, κάποια οσμή μεταφράζεται διαφορετικά από τον κάθε εγκέφαλο. Κατάλαβα ότι όταν προσπαθείς να καταλάβεις το ‘’είναι’’ κάποιου ανθρώπου για παράδειγμα τον επηρεάζεις με αποτέλεσμα αυτό που βλέπεις να μην είναι ακριβώς το ίδιο με εκείΝο που και ίδιος πίστευε ότι έχει. Ο παρατηρητής , εγώ για παράδειγμα, επηρεάζω τον παρατηρούμενο ή το αντικείμενο της παρατήρησης, δηλαδή αυτόν που πάω να καταλάβω, ή αυτό που βλέπω ή μυρίζω ή ακούΩ… Βέβαια στην πρΑγματικότητα ( και αυτή η φράση μάλλον δεν είναι ορθή με βάση τον παραπάνω συλλογισμό ) αυτό που ενδιαφέρει είναι αυτό που αντιλαμβάΝεσαι την δεδομένη στιγμή και δεν σκέφτεσαι ή δεν σε νοιάζει πια ήταν η φύση του πριν κάνεις την παρατήρηση του. Τα πάντα αναπροσαρμόζονται, το ένα επηρεάζει το άλλο και τα πάντΑ είναι αλληλένδετα με τον ένα ή με τον άλλο συγκριμένο ή ασαφή τρόπο.
Εγώ επηρεάζω εσένα. Εγώ επηρεάΖω εμένα. Εγώ με εσάς και με όλα τα εκείνα είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία. Είμαστε σαν σφουγγάρια…
Τώρα πλέον λέω: με βάσΗ τις πληροφορίες που επεξεργάζομαι την δεδομένη στιγμή θεωρώ ότι για κάτι ή για κάποιον φαίνεται ότι ισχύει αυτό. Δεν υπάρχει η έννοια Του ‘’πάντα’’ , του ‘’αέναου’’, του μη ‘’μεταβλητού’’ . Δεν έχει νόημα νομίζω.
Δεν πιστεύω στις δογματικές απόψεις όσο και αν αυτό ακούγεται σαν δόγμα. Θέλω να ακούω όλες τις απόψεις και πιο πολύ τις αντίθετες γιατί τότε έχει ενδιαφέρον η κουβέντα. Από την διαφωνία κερδίζεις περισσότερα. Ακούς, σκέφτεσαι, συγκρίνεις, και τελικά επιλέγεις τι ενέργεια θα εκτελέσεις με βάση τα δεδομένα του τώρα…
Τι αξία έχει να είμαι με κάποιους και να λέμε ακριβΏς τα ίδια; Που είναι η ομορφιά της αναζήτησης; μόνο διαφορετικότητα νομίζω!
*Τώρα χαίρομαι που σκέφτομαι ότι στο μέλλον δεν θα πιστεύω όλα όσα πιστεύω τώρα.
* Μην πιστεύετε ότι θα σας ανήκει πάντα αυτό που τώρα αισθάνεστε ότι σας ανήκει.
*Αν ο κόσμος ήταν σαφής τότε δεν θα υπήρχε τέχνη. Δεν θα υπήρχαν οι καλλιτέχνες χάρις τους οποίους εγώ ο απλός θνητός αντιλαμβάνομαι την ομορφιά του κόσμου και του ωραίου να είμαι Άν-Θρωπος.
Ν.Κ.
