Το δάσος των ανθρώπων μπορεί να μοιάζει
πολύ σκοτεινό σαν υπόγειο που μυρίζει από την υγρασία
για κάποιον που νιώθει ότι είναι πουλί.
Πετά και χτυπά στους κορμούς – ανθρώπινα σώματα
που για αυτόν μοιάζουν
σαν της φυλακής τα κάγκελα.
Τι θέλει ; Να ελευθερωθεί θέλει απλά !
Να φύγει από αυτό το δάσος που
παραμονεύουν τα σαρκοβόρα, και οι παγίδες,
το δάσος όπου πλέον ο ψυχικός θάνατος και
ο εξευτελισμός του ενός είναι η ζωή του άλλου.
Αλλά τι ακούω; Τα φτερά μου νομίζω είναι!
πολύ σκοτεινό σαν υπόγειο που μυρίζει από την υγρασία
για κάποιον που νιώθει ότι είναι πουλί.
Πετά και χτυπά στους κορμούς – ανθρώπινα σώματα
που για αυτόν μοιάζουν
σαν της φυλακής τα κάγκελα.
Τι θέλει ; Να ελευθερωθεί θέλει απλά !
Να φύγει από αυτό το δάσος που
παραμονεύουν τα σαρκοβόρα, και οι παγίδες,
το δάσος όπου πλέον ο ψυχικός θάνατος και
ο εξευτελισμός του ενός είναι η ζωή του άλλου.
Αλλά τι ακούω; Τα φτερά μου νομίζω είναι!