Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Αλλάζουν οι άνθρωποι

Ο ουρανός δεν άλλαξε χρώμα
οι άνθρωποι αλλάζουν συμπεριφορά και διερωτάσαι
μα πως ; τι έγινε ; τι προέκυψε ;
Η θάλασσα δεν άλλαξε το χρώμα της
Η καρδιά όμως αλλάζει χρώμα από βαθύ κόκκινο έγινε γκρι
Τα φύλλωμα των δέντρων δεν άλλαξε χρώμα
Η μυρωδιά όμως του δέρματος αλλάζει
από το άρωμα του γιασεμιού έγινε πικρή σαν την αμυγδαλιά
ο αστερισμός της Κασσιόπης παραμένει στο βόρειο ημισφαίριο με τα 5 της άστρα
το βλέμμα από καθαρό,
έγινε ένας λασπωμένος νερόλακκος,
που ούτε τα πουλιά δεν πίνουν από εκεί πλέον
το νερό του ποταμού παρέμεινε άχρωμο
η ανάσα άλλαξε βάθος και έγινε ρηχή σχεδόν άδειασε, δεν την ακούω πλέον
ο ήχος της των γρύλων δεν άλλαξε
η σιωπή όμως από γεμάτη ελπίδες έγινε αγκάθι που σου σκίζει την ψυχή
έτσι είναι οι άνθρωποι πλαστικοί και ευμετάβλητοι,
τώρα είναι έτσι αύριο είναι αλλιώς και την επομένη του αύριο κάτι άλλο,
όπως το χρώμα των μαλλιών μιας γυναίκας,
τώρα ξανθό, αύριο μαύρο, την επομένη του αύριο κόκκινο.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, πάντα ανεξερεύνητη.
και μα το θεό δεν θα καταλάβω ποτέ τους ανθρώπους,
όσο και αν προσπαθώ να τους δώσω άφεση αμαρτιών
πάντα με κάνουν και θυμώνω, μες την ηλιθιότητα συνεχώς.
Ίσως είμαι αυστηρός γιατί κρίνω με την δική μου λογική!
Αλλά και αυτή θα μου πεις, ανθρώπινη λογική είναι εμπεριέχει σφάλματα.
Δεν ξέρω.
Νόμιζα ότι ίσχυε : ‘’δώσε μου τα δεδομένα και θα σου λύσω το πρόβλημα’’
Τελικά το παραπάνω δεν ισχύει σε ότι έχει σχέση
με τις ανθρώπινες διαπροσωπικές δραστηριότητες.
Σαν σεισμός που οι μέθοδοι πρόβλεψης του,
αποτυγχάνουν στο μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας πρόγνωσης.
Μόνο μοντέλα που προσεγγίζουν την συμπεριφορά με πιθανότητες…
Ένας κόσμος πιθανοτήτων είμαστε,
Συμπεριφορά με κάποια πιθανότητα να συμβεί… ή και να μην συμβεί.
Συμβιώνουμε και συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους πιθανότητας…
Άντε μετά να φτιάξεις γερό οικοδόμημα
ούτε και εμείς ξεφεύγουμε από την εντροπία του σύμπαντος γιατί είμαστε μέρος του.
Μπουρλότο σου λέω θέλουμε πολλές φορές!
asta la vista bebé