Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Υπάρχουν άνθρωποι...

Υπάρχουν άνθρωποι που η ψυχή τους είναι από άχυρο
που είναι καταδικασμένοι να λένε λόγια που δεν πιστεύουν
που έχουν την κατάρα να πληγώνουν όσους τους εμπιστεύονται
που τους αρέσει να ανοίγουν πληγές,
να τις βλέπουν να ματώνουν και να ρίχνουν αλάτι πάνω σε αυτές,
που τους αρέσει να ισοπεδώνουν
την ψυχή εκείνων που τους αγαπούν,
που κινούνται μόνο με βάση τα οιστρογόνα τους,
που αδιαφορούν για το αν θα πληγώσουν τον άλλο,
που θεωρούν ότι η καρδιά κάποιου είναι ένα
ξερόχορτο και το ξεριζώνουν όποτε θέλουν,
που σε πουλάνε χωρίς να τους έχεις κάνει τίποτα
μόνο και μόνο για τις νέες εμπειρίες
που εξαφανίζονται χωρίς προειδοποίηση και σε
τσακίζουν από την αγωνία που νιώθεις μήπως και δεν είναι καλά,
που ξεχνούν όσες θυσίες έκανες για αυτούς
που αδιαφορούν για το ότι ρισκάρες
τα πάντα για ένα όνειρο που κάνατε μαζί
που σου χώνουν τα νύχια στην πλάτη σαν αγκίστρια
για να σου βγάλουν το δέρμα και να σε
αφήσουν απροστάτευτο σε κάθε βρωμιά
που σε αγκαλιάζουν και γελούν επειδή κατάφεραν
να σε πείσουν ότι σε θέλουν,
που σε σταυρώνουν στο ίδιο σου το σώμα
με καρφιά τις λέξεις που τους έλεγες όπως
αγάπη, έρωτας, λατρεία, πάθος.
Υπάρχουν άνθρωποι που επειδή δεν τους αγάπησαν
όταν ήταν παιδιά δεν μπορούν να πιστέψουν
ότι μπορεί να αγαπηθούν τώρα που μεγάλωσαν
και βγάζουν την απαράδεκτη και γεμάτη
απανθρωπιά στην συμπεριφορά τους σε εσένα
που έκανες το λάθος να τους δώσεις ολοκληρωτικά την ψυχή σου.
Υπάρχουν λοιπόν τέτοιοι άνθρωποι!