Αυτά τα μάτια...Αυτή η φωνή!

Μερικές φορές ακούς την φωνή,
να λέει τα ίδια λόγια και προσπαθείς πάρα πολύ,
κάνεις τα πάντα για να ξεχάσεις!
Αποδίδεις στον εαυτό σου όλα τα λάθη!
Αυτό όμως δεν είναι σωστό!
Γιατί πρέπει να κατηγορούμε
εμάς για την συμπεριφορά κάποιου
και όχι αυτόν, τον ηθικό αυτουργό
τον κυνηγό που στήνει λεκτικές παγίδες
και παγιδεύει την ψυχή μας, μας κάνει να ελπίζουμε!
Η καλύτερη άμυνα είναι να μην χαιρόμαστε υπερβολικά
αλλά ούτε και να θλιβόμαστε υπερβολικά!
Ίσως στην επόμενη γωνία να συναντήσουμε την αλήθεια
αυτή που ταιριάζει σε εμάς!
Να μην αφήσουμε, στη ρωγμή που δημιουργήθηκε στην ψυχή μας,
να μπουν μικρόβια που προκαλούν σήψη,
να μην πάψουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι
που μπορούν να μας ερωτευτούν και να μας αγαπήσουν
για αυτό που είμαστε!