Ερινύες!

Ο άνθρωπος* είπε:

 Που με τραβολογάτε δαίμονες;

Τι επιδιώκετε;

Τον έπεισαν· και είπε: ναι πάρτε με μαζί να δοκιμάσω!

Και μέθυσε και γεύτηκε ,γλυκάθηκε,

ναρκώθηκε από την ηδονή και την αποχαύνωση!

Μετά όμως, ήρθαν τα φτερωτά τα θηλυκά!

Ερινύες, του φώναξαν, μας λένε!

Ο άνθρωπος κραύγασε :

Αφήστε με !

Ηδονή ένοιωσα, χωρίς πόθο όμως!

Είναι αμαρτία αυτό;

Αυτές δεν άκουγαν.

Τον έριξαν στην λάσπη, στα τέσσερα σερνόταν,

ένα μαχαίρι η καθεμιά, του έχωνε στο κορμί του και γέμισε παντού πληγές,

του έριξαν δηλητήριο και αλάτι μέσα σε αυτές τις αμυχές·

μαστίγωσαν και έφτυσαν την ψυχή του, αλύπητα ξεδιάντροπα…

Σαν πόρνη ένιωσε…

Ο άνθρωπος έπεσε, κρύφτηκε στη σκιά του,

ένας κουφάρι έγινε, ζωντανός- νεκρός.

Βυθίστηκε στα τάρταρα,
 βούτηξε στην κόλαση των μαύρων ψυχών…

Δεν ξέρω τι απ’ έγινε τελικά…
Μακάρι να μην κλαίει για αυτόν η ελπίδα,
και να έχει καταφέρει να βρει το ποτάμι της λήθης,
για να ξεπλυθεί με το πράσινο νερό του…

…..Ίσως οι ερινύες επισκέπτονται
ανθρώπους που αξίζει να σωθούν!
Ίσως το φαρμάκι που του έδωσαν να πιεί, να τον γιγάντωσε,
να είναι μικρός σε μέγεθος, αλλά γίγαντας συναισθημάτων…
Άραγε, αυτός ο άνθρωπος, αν μπορούσε να ξεδιπλώσει το νήμα της ζωής του, αντίστροφα, δηλαδή από τέλος προς την αρχή, και έφτανε στο κρίσιμο σημείο της επιλογής που έκανε, έχοντας όμως γνώση στο τι του επιφυλάσσει το μέλλον, θα έκανε κάτι διαφορετικό ή μήπως θα έκανε πάλι το ίδιο;

Δεν ξέρουμε, ίσως ο καθένας μας να έκανε και κάτι διαφορετικό…

Από την άλλη αν είχαμε επίγνωση του μέλλοντος, όταν ζούσαμε στο παρελθόν, τι νόημα θα είχε να ζήσουμε στο μέλλον αφού θα ήταν ήδη παρελθόν ! θα είχε μετατραπεί το μέλλον μας σε παρελθόν αν το ξέραμε εκ των προτέρων.

*άνθρωπος για μένα σημαίνει γυναίκα ή άντρας…