Σήμερα με κοίταξες πάλι στα μάτια
Είτε πήγαινα δεξιά, είτε πήγαινα αριστερά
ένοιωθα τα βλέμμα σου επάνω μου·
Υπήρχε όμως μια ψυχρότητα, κάτι το παράξενο
σε αυτό το αιχμηρό κατά τα άλλα βλέμμα·
τα βλέφαρα ακίνητα, οι κόρες των ματιών σου
μόνιμα στο κέντρο του χώρου τους!
Αλλά και το χαμόγελό σου ήταν παγωμένο,
Πάντα καταλάμβανε το ίδιο μέγεθος
στο τεράστιο, υπερβολικά φωτεινό πρόσωπό σου!
Μόλις τώρα το συνειδητοποιώ!
Κοιτώ μια φωτογραφία σου….
Μερικές φορές και αυτές φαίνεται να ζωντανεύουν…
Ιστορία equal παρελθόν…
Η εξίσωση έχει δύο μέλη, και ο άγνωστος
προέκυψε μηδέν ή απλά απροσδιόριστος!
