Κένταγες με τα λόγια σου ελπίδες,
πάνω στο λευκό πανί της ψυχής μου.
Mε τρυπούσες!
Μόνο το κόκκινο χρώμα από το αίμα που έσταζε
πάνω του από τα τρυπήματα, βλέπω καθαρά.
Eρεθίζει τους ταύρους. Του ορμούν με μένος.
Σακάτης έμεινα! Κουφάρι διάφανο!
Διάτρητο σαν το σφουγγάρι
με άφησες να μαζεύω το αλμυρό νερό!
Γίνεται ένα σφουγγάρι να ρουφήξει μια θάλασσα;
Το σχέδιο έμεινε ημιτελές και δεν διακρίνω τι δείχνει.
Προσπαθεί να με πνίξει η αφηνιασμένη μου θάλασσα !
Αλλά ξέρω καλό κολύμπι. Το είχα πει νομίζω!
~Αν πάψουμε να αγαπάμε,
είμαστε με το ένα πόδι στον τάφο.
Αν πάψουμε να θυμόμαστε ότι αγαπήσαμε
είμαστε ήδη νεκροί!~
