Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Ένας τρελός!

Έχετε προσέξει ότι όταν ένας τρελός προχωρά στο δρόμο μαζεύονται γύρω του τα σκυλιά ή τα περιστέρια κάθονται και τρώνε από το χέρι του;
Μήπως τελικά σε αυτό τον κόσμο την πιο αγνή ψυχή την έχουν οι τρελοί; ως γνωστόν τα ζώα έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης, συνεπώς θεωρούν ότι κοντά σε ένα τρελό δεν κινδυνεύουν να φάνε καμία κλοτσιά στα αχαμνά τους ή στα πλευρά τους.
Τελικά οι λευκές πατούσες των ποδιών ενός τρελού, σε σχέση με τις πατούσες ενός κανονικού, κατά τον κοινό νου ανθρώπου, πρέπει να μυρίζουν λιγότερο…
Λογικά αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είναι οι πιο ευτυχισμένοι αφού δεν τους απασχολεί καθόλου το αύριο, δεν σκέφτονται ούτε καν το τώρα και σίγουρα δεν θυμούνται το χθες. Απλά ζουν…
Ε ρε φίλε μερικές φορές θα ήθελα να ήμουν αρκετά πυροβολημένος στο μυαλό και να περνάνε οι μέρες χαλαρά. Πάντα κάτι θα έβρισκα να φάω, σίγουρα…. Θα απολάμβανα τον ήλιο, Θα ξάπλωνα σε ένα παγκάκι μέσα στην πλατεία και θα αδιαφορούσα για τα σχόλια των διπλανών μου. Θα μου ήταν αδιάφορο αν τσαλακώσω το πουκάμισο μου· εγώ θα ήμουν στο κόσμο μου…
Μήπως πρέπει τελικά να το παίξουμε τρελοί στην εποχή μας για να κάνουμε λιγότερο κακό στους διπλανούς μας και να χαιρόμαστε τις στιγμές;


Καλημέρες φίλοι μου!

~Για να δώσεις ζωή πρέπει να πρώτα να πάρεις*.
Καθώς η θλίψη μας σωριάζεται
στη χιλιομετρική θάλασσα,
προσπερνώ μυριάδες αυτοσπαραζόμενα κοπάδια
πλασμάτων με ξασπρισμένες κοιλιές.
Σαπίζουν ολοένα πεθαίνοντας. Ξεφωνίζουν
σε άγριους καυγάδες.
Καλό μου παιδί, σου πρόσφερα
μονάχα ότι κι ένας σπουργίτης.
Είμαι γέρος, όταν είναι της μόδας να' σαι νέος.
Κλαίω, όταν είναι της μόδας να γελάς. Σε μίσησα
όταν χρειαζόταν πολύ λιγότερο κουράγιο ν' αγαπάς.~
By Charles Bukowski
* Εδώ εννοεί (νομίζω) να πάρεις-δώσεις ζωή στον εαυτό σου
όχι να πάρεις, με την έννοια του αφαιρέσεις.

{ ΗΕΣΟΗΧΡΥΣΕΣΟΜΥΓΑΟΞΤΠΕΗΤΣΕΞΤΑΤΓΣΤΣΞΕΟΜΤΣΤΟΗΑΣΗΑΝΘΟΣΟΞΑ }
(σπάστε τον κώδικα! το κόκκινο είναι το κλειδί. Κάθε ομάδα καφέ γραμμάτων είναι μια λέξη.)