Και αν δεν είσαι εσύ εδώ, είναι η ανάσα σου
σαν σαρκοβόρο που βαριανασαίνει από το λαχάνιασμα,
σαν τον νοτιά που θέλει να τα τσακίσει όλα!
Μια σκιά, σαν μαύρο σύννεφο το πέρασμα σου,
έφτυνες σκουριασμένα αμόνια επάνω μου,
μου διαπέρασες τα σπλάχνα,
θρονιάστηκες στο στέρνο μου,
προσπάθησες να μου ρουφήξεις την ψυχή!
Με κράτησες άγρυπνο από το φόβο μην
με συνθλίψουν τα εβένινα φτερά σου,
Σαν μαύρο κοράκι, με κόκκινα μάτια,
πετάς ψάχνοντας την νεκρή σάρκα,
παραμονεύεις τους κουρασμένους,
μέσα στην αδυναμία τους καθώς
ο κάματος τους έχει κυριεύσει!
Εφιάλτη δεν θέλω να ξυπνώ και να σε θυμάμαι!
Αφιερωμένο στον εφιάλτη των 2:32 πμ
Το εντυπωσιακό, εκτός των άλλων, είναι
ότι αυτή η συνάντηση με την σκιά
έγινε 3 διαδοχικά βράδια,
την ίδια ώρα, η οποία διαβάζεται
και αντίθετα χωρίς να αλλάζει!!!
