Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Ευχές!:-)

Σαν άλογο που από την ανηφόρα,
βαριανασαίνει ,
και παρακαλά τον αναβάτη του να κάνει μια στάση,
σαν ήχος που σβήνει,
καθώς απομακρυνόμαστε από την πηγή του,
σαν τα αφρισμένα κύματα που όταν σκάνε στην ακτή,
εκτονώνουν τον θυμό τους,
όπως τον άνεμο ο οποίος όταν στην πορεία του συναντά ένα σχοινί,
είναι σαν να ουρλιάζει, μην με κρεμάσετε!
Έτσι φεύγει και αυτός ο χρόνος,
δίνοντας την σκυτάλη, στον κατά ένα χρόνο μικρότερό του, επόμενο χρόνο,
δείχνοντας έτσι την υποταγή του στην ρήση: τόπος στα νιάτα!



Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου.
Ζητώ συγνώμη απ’ όσους πίκρανα!
Εύχομαι να είστε όλοι καλά!



Την ιδέα για την μουσική την έδωσε η Λίνα, σε σχόλιο της.

To Γέλιο...


Από Latina:-)