Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Ένα ξέρω! Ότι δεν ξέρω...

================
Ένα πράγμα ξέρω και αυτό έχει τεράστια επιφάνεια:
 ότι δεν ξέρω!
 ότι κατέχω μια απειροελάχιστη ποσότητα γνώσης!
Πάντα άπειρος μέσα στην φαινομενική μου εμπειρία
Αιώνιο παιδί!
Ένα μόνιμο ερωτηματικό σχηματισμένο στο πρόσωπό μου,
φανερώνει την αγωνία μου…
Ο χρόνος ποτέ δεν είναι αρκετός για να μάθεις
Αντίθετα ο χρόνος είναι ο κυνηγός
Και η καρδιά μου μια χωρική ανωμαλία
σαν μαύρη τρύπα που ρουφά με μανία και ορμή
όχι ύλη, αλλά συναισθήματα,
αυτά είναι τα όπλα με τα οποία πολεμώ στη ζωή μου…
ακούω με τα μάτια μου κλειστά,
γιατί οι εικόνες που βλέπω
είναι οι εικόνες που θέλουν οι άλλοι να βλέπω.
Το εγώ που θέλω για μένα είναι αυτό
που δεν αντέχουν οι άλλοι να είναι εγώ μου!
Άνθρωποι!!!
ανόητοι άνθρωποι!!!
είμαστε όλοι φτιαγμένοι
από την ίδια οργανική ύλη!
πότε θα το καταλάβετε αυτό ;

Ίσως, μια δική μου εκδοχή είναι αυτή, ο Ιούδας έγινε αυτόχειρας,
γιατί δεν άντεξε τον εξευτελισμό του Κυρίου μας,
ο οποίος το μόνο που ήθελε να δώσει στον κόσμο, ήταν αγάπη!
Αλλά ο κόσμος ,η πλειονότητα των ανθρώπων εκείνης της εποχής,
δεν άντεξε τόση ποσότητα αγάπης,
και αυτό, γιατί έβλεπε με τα μάτια τοποθετημένα στο στομάχι του γείτονά του
και όχι με τα μάτια τοποθετημένα στην δική του καρδιά  
Μακάρι να ήταν κάπως αλλιώς τα πράγματα 
και ίσως να ήταν πιο όμορφη η ζωή μας, οι πόλεις μας...