--------------------------------
Η ζωή μας είναι ένα μονοπάτι!
Η ψυχή μας είναι γεμάτη σοφία
και λέει στη σάρκα που την εγκλωβίζει:
Προχώρα, προχώρα στο μονοπάτι και ας φαίνεται άγνωστο!
Θα συναντήσεις και άλλα αγκάθια,
θα σου σκίσουν την σάρκα και θα αναβλύσει αίμα!
Μετακίνησε απαλά τα αγκάθια,
αφού και αυτά δημιουργήθηκαν
για να σε σκληραγωγήσουν και
έχει αξία η παρουσία τους στο ιερό χώμα της γης
προσπέρασε τα χωρίς να αγανακτείς…
Όμως εσύ προχώρα, προχώρα και μην γυρίζεις πίσω!
Στην επόμενη στροφή θα συναντήσεις ένα δέντρο
μονάχο του μέσα στο λιοπύρι, ή εκτεθειμένο στο αγιάζι,
που τα κλαδιά του σαν χέρια ανθρώπων
απλώνονται και σου λένε έλα στη σκιά μας
να ξαποστάσεις και μετά αν κρίνεις απαραίτητο
συνεχίζεις την αναζήτηση της αλήθειας.
Κάτσε ξεκουράσου, άκου τον άνεμο,
άκου τις φωνές των προγόνων σου
που βγαίνουν από το χώμα πάνω στο οποίο
θα κάτσεις και είναι όλο σοφίες…
Δες το δέντρο, αν και ακίνητο, παλεύει
με τις εποχές και βγάζει φύλλα
την άνοιξη που πάντα τελικά έρχεται…
Παλεύει αν και ακίνητο!
εσύ έχεις πολλά δώρα:
κινείσαι, ακούς, μιλάς,
μυρίζεις, σκέφτεσαι, νιώθεις..
γίνε αετός, γίνε σπουργίτι,
γίνε φωτιά, γίνε ποτάμι,
γίνε σύννεφο, γίνε άνεμος,
γίνε πρόβατο, γίνε λύκος,
γίνε ότι χρειάζεται εσύ θα καταλάβεις τι!
όμως προχώρα, προχώρα, προχώρα …
ακόμα και αν στο πέρασμα σου σηκώνεται
σκόνη και στάχτη και μπαίνουν στα μάτια σου
και σε τυφλώνουν,
κάποια στιγμή όλα αυτά θα καταλαγιάσουν
ξέπλυνε τα μάτια σου, χύσε δάκρυα
αν έτσι νιώσεις καλύτερα,
προχώρα, προχώρα για αυτό γεννήθηκες,
για να ζήσεις κάποια στιγμή σε ένα κόσμο
γεμάτο αγάπη, θα γίνει, όμως μείνε στο μονοπάτι
και προχώρα, προχώρα….
Αν στην πορεία σου βρεις άλλους οδοιπόρους
μην αρνηθείς να τους βοηθήσεις
σαν και σένα είναι και αυτοί, την ευτυχία
αποζητούν μέσα από την αλήθεια των συναισθημάτων,
αγάπη ζητούν ακόμα και αν δεν το παραδέχονται…
Οι άνθρωποι γίνονται κακοί από ηλιθιότητα,
επειδή ενεργούν βιαστικά χωρίς να σκέφτονται,
και όχι επειδή αυτό θέλουν πραγματικά…
Όμως προχώρα, προχώρα,
θα δεις ότι κάποια στιγμή θα βρεθείς
με τους ανθρώπους που φαντάστηκες κοντά σου…
άκου, σκέψου και νιώσε, πράξε,…
Προχώρα λοιπόν…
Να θυμάσαι μέσα στην
έρημο υπάρχει πάντα μία όαση,
κοντά σε μια άβυσσο, υπάρχει ένας, έστω και μικρός, Παράδεισος…
ίσως η πυξίδα να χάλασε αλλά η πυξίδα
μερικές φορές σε κατευθύνει σε άλλους
τόπους που ή θα σκοτωθείς ή θα ζήσεις το όνειρο…
Αφουγκράσου με σύνεση και προχώρα…
Προχώρα, αγωνίσου για σένα,
τα παιδιά σου, τους γονείς σου,
τους φίλους σου,
την γη που πατάς…
Με σταθερά βήματα, προχώρα όμως,
μην μείνεις στάσιμος και σαπίσεις
πάνω στο στρώμα σου και πίσω
από τις πόρτες του σπιτιού σου
που το μετέτρεψες σε κάστρο
γιατί κάποτε πληγώθηκες από
τους συνανθρώπους σου.
Μην βάζεις όλους τους ανθρώπους
στο ίδιο σακούλι, είναι άδικο και ισοπεδωτικό
για τους υπόλοιπους και υπάρχει μεγάλη
πιθανότητα να σκέφτονται όπως εσύ!
Όμως προχώρα, προχώρα γιατί αυτή
είναι η φυσική σου πορεία, μην της εναντιώνεσαι!
Είναι σαν να προσπαθείς να εμποδίσεις τις σταγόνες της βροχής να νιώσουν το έδαφος….
Προχώρα, αργά και σταθερά…
