Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Κούραση...

===================
Κουράστηκα να φαντάζομαι το φανταστικό,
να προγραμματίζω και να αναλύω συνθήκες
να κάνω σκέψεις με σκοπό να βγάλω συμπεράσματα,
να φτιάχνω κύκλους γύρω μου με νοητά σύνορα, με αγκάθια,
για ένα αβέβαιο μέλλον,
να με κυνηγούν οι αγωνίες των αγωνιών μου!
Κουράστηκα να μιλώ σε ανθρώπους
που φορούν τόσες-διαφορετικές μάσκες!
Κουράστηκα να γράφω λόγια αγάπης
και έρωτα πάνω στο σώμα μου ενώ οι πιο πολλοί
από τους υπόλοιπους να (τα) γράφουν στην σκόνη
των επίπλων του υπογείου τους και απλά να φυσούν.
Βαρέθηκα να είμαι ο σταυρός και ο εσταυρωμένος
Θέλω να πάψω και να διαφωνώ με τον εαυτό μου
για να μη με σταυρώσω,
όπως επίσης δεν θέλω και να σταυρώσω κάποιον,
επειδή διαφωνεί μαζί μου!
Βαρέθηκα να είμαι οι πληγές και το αλάτι,
ο σκορπιός και το κεντρί του που το
χώνει στην ίδια του την πλάτη!
Τόση πολυπλοκότητα έβαλα (βάλαμε)
στην απλή έννοια της ζωής!
Τα πράγματα, απλά έχουν ως εξής:
Δέχεσαι αυτό που νιώθεις ότι είμαι,
όπως δέχομαι αυτό που νιώθω ότι είσαι;
Θες να κάτσεις κάτσε! Θες να φύγεις φύγε!
Η ζωή (που) θα συνεχίσει να υπάρχει με ή χωρίς εμένα.
Η ζωή μου όμως είναι μόνο μία!
Ένα πουλί απλά πετά και πίνει νερό χωρίς να σκέφτεται!
ένα μυρμήγκι προχωρά χωρίς να προγραμματίζει
όμως επιβιώνει…
ένα λουλούδι στρέφει τα άνθη του προς τον ήλιο, αυθόρμητα.
=//=//=//=//=//=//=//=
Όνειρο ( απατηλό ίσως)…
Θέλω να βρω μια ακτή, μια έρημη ακτή
και να ξαπλώσω στην παραλία απλά κοιτώντας
τον γαλάζιο ουρανό και ακούγοντας τα κύματα ,
όχι να ωρύονται ούτε να μοιρολογούν,
αλλά να τραγουδούν!
Να κάνω κρεβάτι μου την άμμο, ταβάνι τα αστέρια
και προσκέφαλο τα υπόλοιπα κουρασμένα όνειρά μου!
Να αισθάνομαι την γλυκιά ζέστη από
τον κατακόρυφο βράχο που πύρωσε στη διάρκεια της ημέρας,
ενώ ταυτόχρονα να νιώθω την δροσερή αύρα
της θάλασσας στο δέρμα μου
και να αναστατώνονται όλοι οι πόροι της επιδερμίδας μου!
Να μείνω μακριά απ’ τα πάθη
που καταδυναστεύουν το μυαλό μου.