Δεν μπορείς να νιώσεις ελεύθερος
αν οι άλλοι σου καθορίζουν
τι είναι αμαρτωλό και τι όχι…
Πράξεις που οι άλλοι τις χαρακτηρίζουν αμαρτίες,
μην αφήνεις να καθορίζουν την ύπαρξη σου….
Να νιώθεις ένοχος μόνο αν οι πράξεις σου
συγκρούονται με την συνείδηση σου…
Εγώ πλέον, αμαρτωλούς δεν μπορώ να βρω,
ένοχους όμως μπορώ να βρω πολλούς!
~~~~~~~~~~~~~~~
Μου είναι αδιάφορο
αν θα φάω ξύλα, φύλλα, κάμπιες,
ή αν θα γλείψω τον άργιλο πάνω από τις πέτρες γκρεμισμένων εκκλησιών,
ή αν θα πιω μουχλιασμένο νερό
μέσα από σκουριασμένο δισκοπότηρο ,
μέσα από σκουριασμένο δισκοπότηρο ,
ή αν τα νύχια μου σπάσουν και ματώσουν,
καθώς θα σκαρφαλώνω ή θα μπουσουλάω στα βράχια,
ή αν τα κύματα της θάλασσας
με χτυπούν αλύπητα στο πρόσωπο
με χτυπούν αλύπητα στο πρόσωπο
και τα μάτια μου καίνε και τσούζουν από την άρμη της
ή αν τα παπούτσια μου σκιστούν πάνω στον δρόμο
και πληγιάσουν τα πέλματά μου,
αρκεί να βρεθώ ή να μου υποδείξει κάποιος
(σε) ένα μέρος όπου οι άνθρωποι
θα πάψουν να κατά-δικάζουν τους άλλους,
πριν δικάσουν-κρίνουν τον εαυτό τους!
Τι καταδίκη να αναγκάζεσαι να μεγαλώνεις σε ένα κελί
όπου όλοι οι φυλακισμένοι δηλώνουν αθώοι!
