Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Αν...

Αν γνώριζα ποια είναι η αιτία κάθε πράξης μου
τι θα συνέβαινε ;
Θα ένιωθα καλύτερα ή
θα ήταν βαρετή και γεμάτη ανία η ζωή μου
χωρίς κανένα ενδιαφέρον;
θα χάνονταν ίσως η ηδονή
που προσφέρει η εξερεύνηση της νέας γνώσης
αφού δεν θα ήταν νέα γνώση, αλλά μια διαπίστωση
και επιβεβαίωση αυτού που ήδη ήξερα ;
Χαίρομαι όταν, πολύ συχνά μου δίνεται η ευκαιρία ,
να καταλάβω ότι δεν γνωρίζω τι ακριβώς συμβαίνει μέσα μου,
και έτσι ανακαλύπτω την δυναμική
που έχει η ψυχή και το σώμα μου…
Θαυμάσια και εξαιρετική αυτή η ικανότητα νομίζω.
Υπάρχουν φορές όμως, όχι συχνά στην ζωή μου, που νιώθω
τόσο αδύναμος και μόνος σαν ξερό κλαράκι που σπάει από τον άνεμο,
ένα έρμαιο του κυκεώνα των σκέψεων που μοιάζουν με σκοτεινό λαβύρινθο
και ταλανίζουν την σιγουριά και την αυτοπεποίθησή μου,
στην προσπάθεια μου να με καταλάβω·
τότε μέσα σε αυτήν την αδυναμία,
ψάχνω στηρίγματα και γιατροσόφια σε αλμπάνηδες γιατρούς
που το μόνο που σκέφτονται είναι η τσέπη τους.
Όμως η γνώση είναι μέσα μου,
και βρίσκεται στην αποδοχή της νέας πλευράς
που εμφανίζει το σώμα και η ψυχή μου.
Αρωγός στην συνειδητοποίηση ότι έχω την γνώση μέσα μου
είναι μια γυναίκα φίλη,  που το όνομα της εκφράζει
την πάλη για την “απόκτηση” της από κάποιους λαούς
και δύο άντρες φίλοι μου.
Ο ένας αναγεννήθηκε πριν λίγα χρόνια και νιώθει έμβρυο,
και  ο άλλος του οποίου το όνομα ,
εκφράζει την ιδιότητα των μαθητών του Κυρίου.
Σας ευχαριστώ και τους τρεις!
" Η ζωή που περνά είναι η δική μου!
24/10/2010