Ήθελαν...Ήθελα...

Ήθελαν να με μάθουν να μισώ….
Μα εγώ δεν ήθελα να μισώ!
Ήθελαν να λέω ψέματα….
Μα εγώ δεν ήθελα να λέω ψέματα,
ποτέ δεν μου άρεσε.
Αναγκάστηκα όμως κάποιες φορές· για να επι-βιώσω!
Ήθελαν να δουλεύω, χωρίς να ονειρεύομαι….
Μα εγώ ήθελα να ονειρεύομαι δουλεύοντας!
Ήθελαν να μη διαβάζω εκτός από εκείνα που μου πρότειναν…
Μα εγώ ήθελα να διαβάζω ότι μου άρεσε
διότι έτσι πήγαινα στην άκρη του κόσμου, έστω και για μια νύχτα
εκεί που τα τρένα δεν φεύγουν από τους σταθμούς!
Ήθελαν να μην αναζητώ τα απρόβλεπτα
αλλά να αρκούμαι στα τετριμμένα…
Ήθελα το απρόβλεπτο, όπως η πορεία του ανέμου,
μου έδινε ζωή…
Ήθελαν να πιστεύω στον θεό για να βγάλουν χρήματα….
Ήθελα να πιστεύω στον θεό μακριά από τους ναούς τέρατα
και "πατέρες" με αμάξια μερσεντές
και χωρίς να πληρώνω κάποιον!
Ποιοι τα ήθελαν όλα αυτά αγόρι μου, με ρώτησε η μάνα μου;
Εκείνοι που δεν είχαν μάθει να δουλεύουν και τα βρήκαν όλα έτοιμα.
Εκείνοι που αγάπησαν με πάθος το χρήμα
και ο πόνος του άλλου τους έδινε χαρά, της απάντησα.
Ήθελα απλά να ζήσω ρε μάνα,
να είμαι μόνιμα ερωτευμένος και μόνο να αγαπώ
χωρίς δεύτερη σκέψη, λιτά και όμορφα!

Σκεφτόμουν ακόμα και τελικά έγραψα 
 συμπληρωματικά τις σκέψεις μου, 

ότι την στιγμή που εγώ έγραφα το 
παραπάνω κείμενο χωρίς βαρυθυμία κάποιοι 

άλλοι άνθρωποι στον κόσμο κάνουν παρόμοιες σκέψεις,
άλλοι γεννιούνται, άλλοι ξανα-γεννιούνται.
άλλοι πεθαίνουν,άλλοι είναι κοντά σε αυτούς που πεθαίνουν, 

άλλοι πεινούν, άλλοι διψούν, 

άλλοι δίνουν το πρώτο φιλί, άλλοι ορκίζονται αιώνια αγάπη,

 άλλοι κάνουν έρωτα με πάθος,

άλλοι κάνουν έρωτα επειδή πρέπει και προσποιούνται οργασμούς...

Έτσι είναι η ζωή μας. Τα περιέχει όλα και ταυτόχρονα τίποτα...