Πέρασαν μήνες πολλοί!
Οι σελίδες λευκές,
βρεγμένες από τα δάκρυα.
Καμία συγκροτημένη σκέψη δε μπορεί να τους δώσει ζωή.
Αν κάθε στάλα ήταν μία λέξη θα γέμιζε ένα βιβλίο, υγρών ονείρων.
Οι ξεχασμένες, πεταμένες, υγρές και τσαλακωμένες λευκές σελίδες στέγνωσαν πια.
Εμφανίστηκε ο πυρήνας τους με την φράση:
" κοίτα μέσα σου εκεί είναι η αλήθεια Η ψυχή σου βρίσκεται πιο βαθιά από τις πληγές σου"
.. Άνοιξα την αγκαλιά μου.
Η ομορφιά που μου προκαλούσε ίλιγγο και με εγκλώβιζε
έπεσε, έγινε θρύψαλα.
Η ψεύτικη εικόνα έγινε χιλιάδες ψήγματα.
Ψήγματα αλήθειας...
Αλήθεια που δείχνει την  ελαφρότητα του είναι μου..
Το εγώ μου περιτριγυρισμένο από πολλούς εαυτούς...