Κάποτε μπορούσα , όταν μπορούσαν οι άλλοι....Θυμάμαι ότι πάντα μπορούσα... Πάντα όμως!
Όχι; τι θα πει όχι; Υπάρχει όχι;
Ήμουν πάντα διαθέσιμος για τους γονείς, τα αδέρφια, τους "φίλους", τη σχέση μου, αργότερα τη γυναίκα μου...
Ήταν για μένα αυτο(α)νόητο ότι θα εξυπηρετούσα τον καθ' ένα, κάθε φορά που απλά μου το ζητούσε!
Αποδείχτηκε ότι αυτό ήταν λάθος. Δε πρέπει να σε αγαπούν και να σε συμπαθούν επειδή είσαι το "καλό" παιδί. Καλό παιδί σήμαινε για μένα, αυτός που δε χαλά χατήρι σε κανένα. Αυτός, του οποίου ο προσωπικός του χώρος οριοθετείται από ελάχιστη επιφάνεια και καθορίζεται από τα θέλω του άλλου, αυτός που δε ξέρει να λέει όχι, αυτός που εντέλει ζει επειδή ζει ο "άλλος'', ο δικός του άνθρωπος.....Να ζεις στη σκιά του άλλου είναι ένα είδος ανελευθερίας, ίσως η χειρότερη σκλαβιά και καταδυνάστευση του μυαλού σου. Ο άλλος, τις πιο πολλές φορές, είναι ανίκανος να βάλει κάποια όρια στο το τι ζητά από εσένα...τα ζητά αυθόρμητα αφού για εκείνον είσαι πάντα διαθέσιμος.
Τελικά η αλλαγή στη στάση μου ήρθε σαν σφηνιά στον εγκέφαλό μου. Σφηνιά σημαίνει ότι μια "παραβατική" σκέψη εισχωρεί αίφνης ανάμεσα σε σκέψεις που μέχρι τότε χαρακτήριζαν τη στάση σου.. Η όλο φωτιά σκέψη του ότι μπορείς να λες και όχι σε όσους δεν αξίζουν το ναι. Αν υλοποιήσεις την σφηνιά αυτή τότε αν οι άλλοι σε αγαπούν για ότι τους δίνεις, τότε απλά θα φύγουν, διότι έχασαν τον άνθρωπο για όλες τις δουλειές....Έτσι ξεκαθαρίζει το τοπίο από την βρώμα και την λάσπη, από τα άνθρωπο-παράσιτα δηλαδή...Ίσως και να μείνεις μόνος. Ε και; καλύτερα έτσι.
Θέλει δύναμη να λες όχι, όταν όμως το κάνεις νιώθεις απίστευτα δυνατός και όμορφος εσωτερικά. Νιώθεις μια αυτάρκεια, μια ανεξαρτησία που απλά σε γεμίζει και δεν εξαρτάσαι από τις διαθέσεις του άλλου. Μπορείς να είσαι χαρούμενος και όταν λες ναι αλλά και όταν λες όχι.
Τον αυτάρκη αργά ή γρήγορα θα τον σεβαστούν για την ανεξαρτησία του ενώ το μη αυτάρκη τον πατάνε κάτω όπως το σκουλήκι καθώς δεν υπάρχει σεβασμός για κανένα πλάσμα.
(κάποτε αυτές οι σκέψεις, τις οποίες τώρα διατυπώνω με λόγια δεν υπήρχε πιθανότητα να γίνουν!)
Όχι; τι θα πει όχι; Υπάρχει όχι;
Ήμουν πάντα διαθέσιμος για τους γονείς, τα αδέρφια, τους "φίλους", τη σχέση μου, αργότερα τη γυναίκα μου...
Ήταν για μένα αυτο(α)νόητο ότι θα εξυπηρετούσα τον καθ' ένα, κάθε φορά που απλά μου το ζητούσε!
Αποδείχτηκε ότι αυτό ήταν λάθος. Δε πρέπει να σε αγαπούν και να σε συμπαθούν επειδή είσαι το "καλό" παιδί. Καλό παιδί σήμαινε για μένα, αυτός που δε χαλά χατήρι σε κανένα. Αυτός, του οποίου ο προσωπικός του χώρος οριοθετείται από ελάχιστη επιφάνεια και καθορίζεται από τα θέλω του άλλου, αυτός που δε ξέρει να λέει όχι, αυτός που εντέλει ζει επειδή ζει ο "άλλος'', ο δικός του άνθρωπος.....Να ζεις στη σκιά του άλλου είναι ένα είδος ανελευθερίας, ίσως η χειρότερη σκλαβιά και καταδυνάστευση του μυαλού σου. Ο άλλος, τις πιο πολλές φορές, είναι ανίκανος να βάλει κάποια όρια στο το τι ζητά από εσένα...τα ζητά αυθόρμητα αφού για εκείνον είσαι πάντα διαθέσιμος.
Τελικά η αλλαγή στη στάση μου ήρθε σαν σφηνιά στον εγκέφαλό μου. Σφηνιά σημαίνει ότι μια "παραβατική" σκέψη εισχωρεί αίφνης ανάμεσα σε σκέψεις που μέχρι τότε χαρακτήριζαν τη στάση σου.. Η όλο φωτιά σκέψη του ότι μπορείς να λες και όχι σε όσους δεν αξίζουν το ναι. Αν υλοποιήσεις την σφηνιά αυτή τότε αν οι άλλοι σε αγαπούν για ότι τους δίνεις, τότε απλά θα φύγουν, διότι έχασαν τον άνθρωπο για όλες τις δουλειές....Έτσι ξεκαθαρίζει το τοπίο από την βρώμα και την λάσπη, από τα άνθρωπο-παράσιτα δηλαδή...Ίσως και να μείνεις μόνος. Ε και; καλύτερα έτσι.
Θέλει δύναμη να λες όχι, όταν όμως το κάνεις νιώθεις απίστευτα δυνατός και όμορφος εσωτερικά. Νιώθεις μια αυτάρκεια, μια ανεξαρτησία που απλά σε γεμίζει και δεν εξαρτάσαι από τις διαθέσεις του άλλου. Μπορείς να είσαι χαρούμενος και όταν λες ναι αλλά και όταν λες όχι.
Τον αυτάρκη αργά ή γρήγορα θα τον σεβαστούν για την ανεξαρτησία του ενώ το μη αυτάρκη τον πατάνε κάτω όπως το σκουλήκι καθώς δεν υπάρχει σεβασμός για κανένα πλάσμα.
(κάποτε αυτές οι σκέψεις, τις οποίες τώρα διατυπώνω με λόγια δεν υπήρχε πιθανότητα να γίνουν!)
