Ξαπλωμένος στο κρεβάτι με τα φώτα σβηστά. Σκέψεις στροβιλίζονται στο μυαλό, και πριν καταλήξεις κάπου, μια άλλη έρχεται να παραχωρήσει την θέση της στην προηγούμενη.
Έχει αρχίσει να ανεβαίνει η θερμοκρασία, το δωμάτιο ζεστό με αρκετή υγρασία και η ατμόσφαιρα ελαφρώς πνιγηρή. Είναι νωρίς να ανάψεις κλιματιστικό· τι το πιο απλό από το ανοίξω το παντζούρι. Καθώς γύρναγα την μπετούγια έκανα ακόμα μια πιο ριζοσπαστική, για την Αθήνα σκέψη. Άνοιξα και το παράθυρο και μπήκε με ορμή ‘’καθαρός’’ αέρας και το διάχυτο φως από τον φωτισμό του δρόμου..Το είδωλο μερικών άστρων φάνηκε πιο δυνατό, από την αντανάκλαση του αστικού φωτισμού στον ουρανό και η εικόνα τους καταφέρνει και φτάνει, έστω και απεγνωσμένα, μέχρι την επιφάνεια της Γης.
Έχει πλάκα να ακούς τους βραδινούς ήχους. Μέχρι και τα σεντόνια γίνονται φασαριόζικα σαν κύματα που σκάνε στα βράχια… Συγκεντρώνομαι στους ήχους των αυτοκινήτων, και προσπαθώ να καταλάβω από την ένταση αν το αυτοκίνητο πλησιάζει, αν απομακρύνεται αν ανεβαίνει την ανηφόρα.
Πλάκα έχει…
Πιο πέρα 2 γατιά ερωτοτροπούσαν, μάλωναν δεν ξέρω, πάντως
και αυτό έχει πλάκα.
Κάπου αλλού οι φωνές ενός ζευγαριού...κάποιο άλλο έκανε έρωτα. Ίσως είναι και το ίδιο, δεν ξέρω. Με μπερδεύει αυτό...
Τι είναι αυτό το πράγμα ρε γαμώτο… Λες και ο ύπνος φοβάται να έρθει να με πάρει, λες και με ξέχασε… λες και του είχα κλείσει την πόρτα.
Υ.Γ. : Αρκετό καιρό πιο πριν άκουγα και έναν ( μάλλον ηλικιωμένος ήταν ) άντρα να φωνάζει : Πεθαίνωωωω, Πεθαίνωωωω, Πεθαίνωωωω, ( λες και φώναζε για να τον ακούσει ο Χάρος ). Αισθανόμουν ότι είχε φρικτούς πόνους. Είχα βγει να τον ψάξω, αλλά ο ήχος από τις πολλαπλές ανακλάσεις στους τοίχους, έχανε την πηγή προέλευσης του και δεν τα κατάφερα.
Κάποια στιγμή ακούστηκε ένας άλλος να φωνάζει: Γιατί το λες ρε και δεν το κάνεις να ησυχάσουμε, επιτέλους-όλο απειλές είσαι...Από χθες δεν τον ακούω πια... Λες να ήρθε ο χάρος τελικά ; Πάντως εγώ δεν τον άκουσα. Δεν ξέρω βέβαια αν έχει συγκεκριμένο ήχο που τον ακούνε μόνο οι ετοιμοθάνατοι… Ας είναι .
Αλλά τι ακούω όμως. Τρίζει η πόρτα μου αλλά χωρίς ήχο και θολώνουν οι σκέψεις μου και χάνονται οι ήχοι που άκουγα πρίν, λες και πάγωσε ο χρόνος...
Ο ύπνος είναι νομίζω!
Εκκωφαντική η ησυχία τουυυυυ...
