Άγνοια

Ποιός είναι ποιο ευτυχισμένος άραγε;
Αυτός που είναι μέσα στην άγνοια για τα πεπραγμένα
και τα προβλήματα του κόσμου ή
αυτός που έχει πλήρη επίγνωση των πραγμάτων;
Σκέφτομαι τους λόγους που ένα μωρό είναι σχεδόν πάντα χαρούμενο και νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι το μυαλό του δεν έχει υποστεί την φθορά από την βρωμιά που έχει ο κόσμος γύρω του ( άγνοια ), δεν έχει ακόμα συνείδηση των καταστάσεων...

Από την άλλη λέω: κι όταν η γνώση γίνεται άγνοια,

και η άγνοια οδηγός,
σε σκοτεινά μονοπάτια βγάζει πάντα ο δρόμος..

.αδιέξοδα προκύπτουν,ηθική κατάπτωση,

κενό στο πνεύμα, αδικίες παντού,

ο θάνατος σου η ζωή μου, μάχες σκυλίσιες,

τρώω από το φαΐ σου και δεν σε ρωτώ

πίνω από το νερό σου και αδιαφορώ

μολύνω τον αέρα και καίω τα δάση

αδιαφορώ για τις επόμενες γενεές.

οι επόμενες γενεές όμως είναι

και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου...
Προτιμώ να μην ζω στην άγνοια
και ας πονώ από τους ανθρώπους...

τουλάχιστον θα έχω να λέω ότι προσπάθησα

να είμαι ευτυχισμένος μέσα στον κόσμο που τώρα ζω

και όχι σε ένα κόσμο ψεύτικο που φτιάχτηκε από την άγνοια μου...

Φεύ !!!!

Υ.Γ. θέλει περισπωμένη αλλά δεν μου έβγαινε ο συνδυασμός των πλήκτρων στο word.