Σε έχω κάνει τον πυρήνα των σκέψεων μου,
τα δάκτυλα του μυαλού μου εσένα ψηλαφούν
σε ζωγραφίζουν αυτόματα μόλις κλείσω τα μάτια μου
είσαι όλα μου τα συναισθήματα
σχεδόν εξαφάνισα τις προσωπικές μου ανάγκες τα θέλω μου
μυρίζω την ανάσα σου και παίρνω δύναμη
η ματιά σου σαν μαγνήτης εγκλωβίζει το βλέμμα μου.
Πολλές φορές γλείφω τις πληγές μου σαν σκύλος για να μην στενοχωρηθείς
να μην σε φορτώσω με τα προβλήματα μου.
Πληγώνομαι ξέρεις και εγώ.
Μπορεί να φαίνομαι βουνό αλλά δεν είμαι!
Κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Κανείς δεν είναι κτήμα κανενός.
Κανείς δεν έχει δεμένο τον γάιδαρο του.
Ακόμα και αν τον δέσεις μπορεί να δαγκώσει το σχοινί έτσι απλά και να φύγει
να πάει σε άλλο χωράφι.
Εδώ η πολύχρονη χρησικτησία δεν ιδιοποιεί τα πράγματα
γιατί δεν μιλάμε για αντικείμενα, αλλά για υποκείμενα.
Δίνω αλλά δεν μπορώ πάντα μόνο να δίνω. Όλα έχουν ένα μέτρο!
Είμαι εδώ και θέλω να είμαι εδώ.
Δεν θέλω να νιώσω, ότι δεν θέλω να είμαι εδώ.
