Είναι φορές που είσαι σαν μια μικρή φλόγα έτοιμη
να ξεψυχήσει και στην ελάχιστη πνοή του ανέμου
άλλες πάλι είσαι σαν μια τεράστια φωτιά, λάβα,
με δυνατό φως και ζέστη που μπορείς
να λιώσεις τα πάντα, ακόμα και τις πέτρες.
Κάποιες φορές είσαι βυθισμένη στο απύθμενο έρεβος
ενώ άλλες πετάς στα ουράνια και μοιάζεις με λευκό σύννεφο!
Σε έχω θωπεύσει να είσαι εναργής και διάφανη
ενώ κάποτε, είσαι μέσα σε μια αχλύ και δεν μπορώ να σε διακρίνω.
Έχεις βρεθεί πάνω σε ατροπούς γεμάτα πέτρες, αγκάθια και στροφές
Και άλλες φορές η στράτα σου είναι χωρίς κραδασμούς και χωρίς αίμα!
Άλλες φορές εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους
και άλλες τους βλέπεις σαν λύκους που καραδοκούν,
με τα κόκκινα μάτια τους να πετούν φωτιές,
έτοιμοι να σε κατασπαράξουν, ξεσκίζοντας τη σάρκα που σε καλύπτει!
Είναι φορές που ο έρωτας γίνεται βάλσαμο για σένα
και άλλες το δηλητήριο για να σε θανατώσει.
Άλλες φορές νομίζω ότι θα υπάρχεις όσο είναι
το μήκος της γραμμής της ζωής πάνω στην παλάμη του χεριού ( μου)
και άλλες έχω την αίσθηση ότι θα είσαι αέναη
και μετά τον βιολογικό μου θάνατο.
Μου εμφανίζεις τόσα διαφορετικά πρόσωπα,
έχεις παίξει τόσους ρόλους σε 40 ετήσιες παραστάσεις, με πρωταγωνιστή εμένα.
Δεν έχω βαρεθεί να σε αφουγκράζομαι και να σε μελετώ…
Πάντα με εκπλήσσεις !!!
Θα συνεχίσω να το κάνω… είμαστε μαζί έτσι και αλλιώς.
Μου ανήκεις και σου ανήκω.
Είσαι η μόνη που μου ανήκεις εξάλλου!
Να θυμάσαι η νιτσεράδα δεν σου ταιριάζει.
Αχ ΨΥΧΗ μου πόσο παράξενη και διαφορετικά όμορφη είσαι!
