Τώρα που πέρασε λίγος καιρός
και καταλάγιασε η θύελλα της ψυχής του
το βλέμμα του μοιάζει
να μην μπορεί να εστιάσει σε τίποτα.
Ακόμα όμως διακρίνει την μορφή
και ας είναι σπασμένος ο καθρέπτης!
Γκρίζος άντρας, σε μια γκρίζα πόλη
ξαπλωμένος σε γκρίζο κρεβάτι
μέσα σε ένα γκρίζο δωμάτιο
βλέπει όνειρα!
Όνειρα, με μια γοργόνα να
αναδύεται από μια θάλασσα
που η ορμή των κυμάτων της
καταλαγιάζει με τον άσπρο αφρό της!
Η γοργόνα του λέει:
Δεν καταλαβαίνετε εσείς οι άνθρωποι ότι
''γερνάτε επειδή σταματάτε να ερωτεύεστε
και δεν σταματάτε να ερωτεύεστε επειδή γερνάτε''.
Δεν καταλαβαίνετε ότι ''πρέπει να γράφετε
το θυμό και το μίσος σας πάνω σε πάγο
και να περιμένετε απλά να βγει ο ήλιος''!
Χτύπησε την ουρά της στην θάλασσα,
τινάζει τα βρεγμένα της μαλλιά επάνω του
και είπε φεύγοντας:
Θα ξανάρθω για σένα!
Είναι όμορφα να κολυμπώ στην ψυχή σου!
