Άνοιξα την πόρτα, για να μην χαθεί η ημέρα.

Έβρεχε πάλι και είπα:

Όχι άλλο πια!

Όχι άλλες θύελλες!

Όχι τόση αντάρα!

Ας έρθει η ηρεμία και η γαλήνη στην ψυχή.

Κάποιες φορές η πυξίδα φαίνεται

να μην λειτουργεί και η ρότα του καραβιού

βρίσκεται σε δύσκολα νερά.

~Τιμή σε εσάς που δώσατε την ζωή σας

και παλέψατε τότε, για να έχω
την δυνατότητα να γράφω και να μιλώ,

χωρίς να σκέφτομαι τις επιπτώσεις
από την ενέργεια αυτή!

θα είστε πάντα στην μνήμη μου.

17 Νοεμβρίου~