Break the walls without fear!

Φοβόσουν να κοιτάξεις στα μάτια τους ανθρώπους,

δεν είχες το σθένος να υψώσεις την φωνή,

και το ανάστημά σου σθεναρά απέναντί τους.

Κρύφτηκες πίσω από τα τείχη και την σκιά τους,

που οι φόβοι σου έφτιαξαν, για να αμυνθείς.

Πίστευες ότι οι άλλοι, είχαν γνώσεις και καλοσύνη

πιο μεγάλες από τις δικές σου.

Όχι δεν είναι έτσι!

Τα λάθη των γονέων σου πληρώνεις,
που αδιαφόρησαν για σένα.

Εκείνοι δεν σε εξύψωσαν, πάντα παραγκωνισμένο σε είχαν.

Με τα όχι, σε περιόριζαν και έκοβαν την ορμή σου!
Εσύ δεν ξέρεις, έλεγαν!
Ασφυκτικά σε στρίμωχναν συνέχεια.

Καμία πρωτοβουλία δεν σου έδιναν.

Τους φόβους που ποτέ δεν ήθελες να έχεις,

τους έχεις μέσα σου και σαν το σαράκι σε τρώνε…

Όμως τι άλλη απόδειξη ζητάς

για να νιώσεις την αξία και το μεγαλείο της ψυχής σου,

από την αγάπη που απλόχερα οι γύρω σου, σου δίνουν ;

Σπάσε τα τείχη χωρίς φόβο!

Νιώσε τα συναισθήματα, που αιωρούνται.

Καιρός είναι να ανασάνεις.

Μην αφήνεις ,το μαρτύριο του Ταντάλου να ζεις.

~Αφιερωμένο στον Α.Κ.

Αδέρφι μου, σε αγαπώ ρε.

Η σκέψη μου μαζί σου.
Το ξέρεις !  ~