Η άγνοια...

=================
Δεν ξέρω αν είμαι ευτυχής!

Ευτυχία άραγε είναι η άγνοια;

Αγνοώ το αύριο και όμως θα το ζήσω!

Προετοιμάζομαι για τα επόμενα χωρίς ακριβώς να τα ξέρω!

Προγραμματίζω τη στάση μου για κάτι

που δεν είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί…
...αλλά μοιραία θα συμβεί!

Κάνω όνειρα,

για τα όνειρα που θα κάνω.

Δεν ( θέλω να ) ανήκω σε κανέναν,

ούτε στον εαυτό μου,

που χίλια πρόσωπα έχει!

Πώς να ανήκεις εξάλλου σε κάτι,

που δεν είναι συγκεκριμένο;

Μια αδιόρατη επιθυμία να γνωρίσω

ανθρώπους που δεν έχω ποτέ συναντήσει,

και εκείνοι ούτε σκέφτονται ότι θα με συναντήσουν…

Ποιο μοιραίο γεγονός,

τα φτερά ποιάς πεταλούδας,

η βροχή σε ποιόν τόπο,

ποια κατεύθυνση του ανέμου,

θα επηρεάσουν άραγε το πότε και το που

θα γίνει αυτή η συνάντηση

με τον άγνωστο συνταξιδιώτη

του σίγουρου αβέβαιου,

που θα μεταλλάξει τα ασαφή

και εύπλαστα χαρακτηριστικά του εγώ μου;

Κάθε συνάντηση με κάποιον,

είναι μια συνάντηση με το άγνωστο

κομμάτι του άγνωστου εαυτού μου!

Μου, ή σου, ή του…