Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Μιαν ευχή...

===================
Τίποτα άλλο δεν ευχόμουν,
απ’ το να ήμουν η τελευταία σου σκέψη πριν κοιμηθείς,
να ήμουν το νύχι στο μικρό σου δάκτυλο,
να ήμουν ένα βλέφαρο στα μάτια σου,
το σάλιο στην γλώσσα σου, ένα δάκρυ σου,
να ήμουν μερικοί χτύποι της καρδιάς σου,
μια ανάσα σου απ' τις ανάσες σου, μια ρυτίδα σου,
το κραγιόν σου μέσα στην τσάντα σου
για να με ακουμπάς στα χείλη σου,
το μαξιλάρι σου, το σεντόνι σου το λευκό,
ένας κομπάρσος σε κάποιο όνειρό σου,
να ήμουν ένα κέρμα στην τσέπη σου,
γιατί έτσι θα ήμουν κοντά σου.
Αυτά τα απλά ευχόμουν και ζητούσα,
ούτε ξέρω από ποιόν,
αλλά ήταν μάλλον πολλά!
Σκέφτομαι ότι δεν θα ήθελα να σκέφτομαι!
Θα ήθελα να ήμουν ανίκανος να
μετατρέπω τις σκέψεις σε συναισθήματα!
Για να μην υποφέρω, επειδή υποφέρω!
Κάπου, κάπως κάποτε…
Κάποια λουλούδια στην έρημο ανθίζουν
αλλά το γλυκό τους άρωμα
ποιος να βρεθεί εκεί να το μυρίσει;
Και αν βρεθεί κάποιος, κάνει το λάθος
και τους κόβει το μίσχο!
Τι κρίμα!
Αλλά τι ακούω;
Η καρδιά μου θρυμματίστηκε
σαν πορσελάνη που σπάει πέφτοντας
από τα αδέξια χέρια όσων επέτρεψα να την πιάσουν...
24-5-07