Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Όνειρο μέσα σε όνειρο...

===================
Δέξου, λοιπόν, ένα φιλί και μια παραδοχή, τώρα –ιδίως- που φεύγω. Δεν είχες λάθος: όνειρο ήτανε η ζωή μου. Έχει, ωστόσο, σημασία αν ήταν μέρα ή νύχτα, ψευδαίσθηση ή όχι, η πτώση των ελπίδων μου; Όνειρο μέσα σε όνειρο είναι ότι ζούμε. Αυτό!
Στέκομαι. Ακούω κύματα να ωρύονται το μαρτύριο κάποιας ακτής. Κοιτάζω το χέρι μου: κρατάω μια φούχτα άμμο χρυσή… ασήμαντο απόκτημα! Και πώς γλιστράει ανάμεσα στα δάχτυλα, πώς χάνεται. Βουλιάζει κι εγώ θρηνώ. Θρηνώ. Βουλιάζει! Θεέ μου, αν έσφιγγα γερά το χέρι, θα την έσωζα; Θα την κρατούσα μακριά απ’ τ’ ανελέητο κύμα; Όνειρο μέσα σε όνειρο είναι ό,τι ζούμε; Αυτό...

Edgar Allan Poe
Ακούω, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει πηγή ήχου,
βλέπω, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει εικόνα,
γίνομαι άνεμος και ταξιδεύω πάνω από θάλασσες,
γίνομαι στάχυ αλλά και βράχος,
γίνομαι ρυάκι αλλά και χείμαρρος,
γίνομαι δέντρο αλλά και δάσος,
τα μάτια μου γίνονται διόπτρα και ακουμπώ τον ορίζοντα,
μετασχηματίζομαι, αναπλάθομαι, αναδομούμαι, μετουσιώνομαι ,
αλλάζω ρόλους και είμαι ο σκηνοθέτης αλλά και ο ηθοποιός,
οι τοίχοι του δωματίου μου μπορούν
να φτάσουν στα πιο απόμακρα μέρη της γης
και έτσι είμαι την ίδια στιγμή παντού,
ταξιδεύω χωρίς να μετακινούμαι,
οι σκέψεις μου σαν τους κόκκους της άμμου
πέφτουν, πέφτουν,… ανακατεύονται
και ο χρόνος δεν έχει νόημα και καμία αξία!
Αδιαφορώ αν είναι νύχτα ή αν είναι μέρα
γιατί εγώ είμαι παντού και πουθενά
                                                                                                  07-03-2010       Ν.Κ.