Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και είδω τα μυστήρια πάντα και πάσαν γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου και αν παραδοθώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξείνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αλήθεια. Πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι παύσονται· είτε γνώσις καταργηθήσεται.
Προς Κορινθίους Α’ ΙΓ’ , 1- 8
και το αντίθετο...
ένας είπε :Πάρε με μαζί σου κτήνος,
κύλισε με στην λάσπη,
δείξε μου την απόγνωση,
το μίσος, φτύσε με στο πρόσωπο,
βύθισε με στο έρεβος,
κάνε με ένα με τον δήμιο,
για να γνωρίσω και αυτό
το πρόσωπο της ανθρώπινης ύπαρξης
ώστε να μπορώ να συγκρίνω με τα ακριβώς αντίθετα
που τώρα είμαι φανατικός τους υποστηρικτής…
Μην γελάς! Με ειρωνεύεσαι ;
Σου δίνω τον εαυτό μου για οπαδό σου και δεν τον θες;
το κτήνος είπε : Αγάπη; ας γελάσω!
Θέλω να καταστραφείς ,
να φτάσεις στον πυθμένα του πηγαδιού!
Δεν θέλω να έχεις κανένα παιδί μέσα σου,
φτάνει πια!
Η καλοσύνη σου,
κατάντησε η αναπηρία του εγκεφάλου σου...
κατάντησε η αναπηρία του εγκεφάλου σου...
Πέρασε η εποχή των Σταυροφόρων,
εγώ θα σου στρώσω το δρόμο με
μαύρα ροδοπέταλα...
Οι άνθρωποι ( πολλοί από αυτούς )
λένε ότι ξέρουν ν' αγαπούν
αλλά ξεχνούν ότι το έκαναν!
Η αγάπη δεν διδάσκεται,
δεν πουλιέται, δεν αγοράζεται,
χαρίζεται χωρίς αντάλλαγμα...
Αγαπούν με λάθος τρόπο,
αγαπούν με τρόπο που πονά,
αγαπούν όχι τον άλλο,
αλλά τον εαυτό τους!
Εδώ είναι το τραγικό λάθος!
