:-|

====================
Μου άρεσε να κοιμάμαι

χωρίς να ξέρω τι θα φέρει το αύριο.

Να κοιμάμαι χαρούμενος,

από την προσμονή για το άγνωστο,

προσδοκώντας την αυριανή περιπέτεια

που θα έρθει με την ανατολή του ήλιου!

Χάθηκε  όμως η Ιθάκη,
καθώς έσπασε ο εξάντας,

και το ταξίδι προς αυτήν
έγινε βαρετό και μονότονο!

Τώρα κοιμάμαι και δεν θέλω να ξυπνώ

ή ξυπνώ κουρασμένος,

καθώς ξέρω, ναι ξέρω…

ότι και την επόμενη ημέρα

θα δω

κουρασμένα,

αγανακτισμένα

και κατηφή πρόσωπα ανθρώπων.
Ανθρώπων, 

που η αγαπημένη τους πατρίδα

βάλθηκε να συνθλίψει,

με την ανέχεια που επιβάλλει!

Η κουπαστή του καραβιού, που πάει στην Ιθάκη,

γέμισε από αγκώνες ανθρώπων που στηρίζονται επάνω της

για να πάρουν ώθηση και να φτύσουν
το τελευταίο τους, σπασμένο χαμόγελο,

πάνω στους πολιτικούς,

οι οποίοι τους κουνούν το μαντήλι της λήθης,
σφυρίζοντας αδιάφορα.
Αυτή η έρημη χώρα έχει πεθάνει πολλές φορές
και κάθε φορά που πάει να αναστηθεί
πεθαίνει για άλλη μια φορά.
Στην Ελλάδα μια ζαριά έγιναν όλα!
01/05/2010

Αλλά μέσα απ' αυτά τα σπασμένα χαμόγελα

τις αλλοτριωμένες και καμένες ελπίδες

υπάρχει πάντα μια σπίθα στην καρδιά

και θα αναγεννηθεί μια νέα ελπίδα
και όλα, κάποια στιγμή, θα γίνουν όπως πρώτα.