Δεν αποχωρίζομαι αυτό που με πονά!
Είμαι δυνατός και το κάνω αυτό,
ή ακριβώς το αντίθετο, πολύ αδύναμος;
θέλω να δοκιμάσω τα όρια ανοχής και αντοχής του εαυτού μου
ή είμαι όμηρος της συνήθειας,
γιατί φοβάμαι να δαμάσω το νέο
και από βαρυθυμία δεν πραγματοποιώ το ‘’άλμα’’;
Δαιμονισμένη μέρα και αυτή!
Πάλι συλλογίζομαι!
Μου αρέσουν όμως οι δαιμονισμένες ημέρες.
Κάποια στιγμή όμως,
όλα διαχωρίζονται και ξεκαθαρίζονται
εκτός από την σκιά που αφήνουν τα αντικείμενα,
από τα αντικείμενα τα ίδια, όταν αυτά φωτιστούν!
Σε αυτό τον κόσμο, τον επίγειο κόσμο, που μόνο για αυτόν
έχουμε ο καθ’ ένας μας την προσωπική
και οριοθετημένη του αντίληψη
όλα είναι φθαρτά και έχουν ένα τέλος.
Το μη αναστρέψιμο είναι το παρελθόν
και με αυτό δεν πρέπει καν, να ασχολούμαστε!
