Η ανασφάλεια μου απέναντι στους ανθρώπους,
ίσως υπάρχει διότι φοβάμαι ότι θα μου κάνουν,
αυτό που θα τους έκανα και εγώ.
Άνθρωπος είμαι και εγώ.
Στην πραγματικότητα τελικά είμαι ανασφαλής με τον ίδιο μου τον εαυτό.
Σιχαίνομαι πολλά από αυτά που κάνουμε,
από αυτά που λέμε και δε τα εννοούμε,
από αυτά που εννοούμε και σπάνια  τα εκτελούμε..
Ένας φαύλος κύκλος υποσχέσεων που λέμε και δε τηρούμε. Το ψέμα φέρνει το άλλο ψέμα και το μόνο που μένει είναι ένας διαρκής φόβος μην αποκαλυφθεί η αλήθεια του ψέματος μας.
Αγαπάμε τον άνθρωπο για να μην είμαστε μόνοι;
ερωτευόμαστε για τον έρωτα;
Πίνουμε για να ξεχνάμε ότι πίνουμε;
Όλα υπογλώσσια είναι για να μη σκεφτόμαστε
τον πανικό που φέρνει το τέλος μας.

Όχι, όχι δεν έχασα την αισιοδοξία μου ούτε το ρομαντισμό μου. 

Είναι φορές όμως που με κουράζουν οι άνθρωποι, μαζί και εγώ φυσικά.

Με κουράζει να προσποιούμαι ότι δεν προσποιούμαι. 

Βαρέθηκα να μη λέω στον εαυτό μου την αλήθεια.